De eerste schooldag was het aller moeilijkst, aldus Sofi Rose!

Ik ben op het idee gekomen om een jaartje High School te doen omdat een vriendin van mij het ook ging doen en mij ook had overgehaald om mij aan te melden. Persoonlijk heb ik altijd al veel gereisd en nog veel meer willen reizen en daarom dacht ik ook: ‘Waarom niet een jaartje naar Amerika?’ Ik had mij veel later dan alle andere studenten aangemeld dus voor mij gebeurde alles heel erg snel. Maar ik weet nog wel precies wanneer ik te horen kreeg dat er een gastgezin gevonden was voor mij.

Mijn gastgezin bestond uit twee personen: Kevin en Rita Johnson. Zij waren een stel dat al heel lang gelukkig met elkaar waren getrouwd maar geen kinderen hadden. Het waren ontzettend aardige mensen, actief bezig om mij alles te laten zien dat er was te zien en erg hun best deden om mij jaar het best High School jaar ooit te geven. Zij woonden in Desert Hot Springs, Californië. Ik was zo blij! Het was echt de beste plek waar ik ooit terecht had kunnen komen.

In het begin was het erg wennen. Ik moest aan hun huis wennen, aan hoe zij dingen doen maar ook hoe mensen dingen in Amerika doen. De eerste schooldag was voor mij het aller moeilijkste moment denk ik. Ik kende niemand en was het meeste van die dag alleen. Als dat jou overkomt, laat je niet bij de pakken neerzetten! Het is logisch dat mensen niet gelijk met je willen praten of dingen met je willen doen omdat zij jou gewoon nog niet kennen. Je moet jezelf de moed inspreken en zelf een gesprek beginnen met mensen. Dit deed ik dus en de tweede schooldag heb ik een meisje ontmoet die bij mij gebleven is het heel jaar en is zeker weten mijn ‘best American friend’.

Samen hebben wij alle Amerikaanse en Senior Year activiteiten getrotseerd. Homecoming, Halloween, Thanksgiving, Winter Formal, Prom Graduation en talloze Spirit Weeks! Ik ben naar een pompoen markt geweest voor Halloween en ben samen met mijn vriendin verkleedt als Batman & Robin gaan ‘trick-or-treat’en. Voor Thanksgiving, heb ik gegeten met mijn gastmoeder’s familie en al het traditioneel eten geprobeerd. Samen met twee andere vriendinnen hebben wij onze nagels en haar laten doen voor Prom. Voor Graduation, heb ik de hele ceremonie meegeleefd en aan het einde mijn diploma ontvangen!

Ik heb zoveel nieuwe dingen geleerd en gedaan dat ik er soms, nu terug kijkend, nog versteld van sta. Mijn gastouders hebben mij echt overal gebracht en toen mijn echte familie overkwam naar Amerika hebben wij samen ook veel dingen gedaan. Ik ben naar Los Angeles, San Diego, The Grand Canyon, Disneyland, Las Vegas en The Coast geweest. Ontelbare foto’s, herinneringen en dagen later zit je er weer allemaal op terug te kijken. Ik heb er zo veel van overgehouden dat ik het aan iedereen zou aanraden als je van reizen, nieuwe ervaringen en avonturen houdt!

Groetjes,

Sofi Rose McCarthy

Follow your heart, live your dreams and never give up!

De wereld over reizen was en is één van mijn grootste dromen. In de zomervakantie voordat ik begon aan 5 havo begon het te kriebelen. Ik ben altijd iemand geweest die altijd over alles twijfelt, zo ook mijn studiekeuze. Ik ben gaan kijken naar de mogelijkheden voor een tussenjaar, en zo kwam ik dus uit bij Travel Active! High School in Amerika was iets waar iedereen wel van droomde, maar toen ik alles over het programma had gelezen, wist ik het zeker: dit ga ik doen!

Samen met mijn ouders kwam ik toen in een drukke periode van infobijeenkomsten, aanmeldingspapieren, cijferlijsten kopiëren en prikken halen. In maart kreeg ik te horen dat ik een gastgezin had. Toen werd het echt. Ik was geplaatst in Panama City Beach, Florida (of all places!) en mijn dag kon niet meer stuk! Nog meer motivatie om die examens te halen, en gelukkig is dat gelukt! Toen moest ik alleen nog mijn visum regelen, mijn koffer inpakken en afscheid nemen. Dat laatste was toch wel even heel moeilijk. 7 augustus was de dag dat ik eindelijk mocht vertrekken. Na de laatste knuffels en tranen ging ik met een zwaai door de douane, op naar mijn grote avontuur. In New York had ik een geweldige oriëntatie met een hele leuke groep. En daarna ging ik alleen met het vliegtuig naar Panama City, bloednerveus, maar ook super enthousiast.

De eerste paar weken heb ik heel veel indrukken opgedaan. Ik heb regelmatig bij het prachtige strand gezeten met de andere exchange studenten uit Frankrijk, Brazilië en Taiwan, ben ik al in meerdere staten geweest en heb onder andere Nashville, Louisville, Chicago en voor de tweede keer New York gezien, waar we een belangrijke meeting van de Verenigde Naties bijwoonden, een hele bijzondere ervaring die ik nooit zal vergeten. En daarnaast natuurlijk school. Ik had vakken als Engelse literatuur, graphic design en journalistiek. Vooral de ‘fun classes’ vond ik heel erg leuk omdat we die niet in Nederland hebben. In het begin vond ik het wel moeilijk, alle lessen volgen en tegelijkertijd vrienden maken. Heimwee? Daar heb ik behoorlijk last van gehad, maar opgeven? Nee dat wilde ik niet. In oktober was Homecoming Week, Halloween, en ik maakte mijn eerste Amerikaanse bruiloft mee. In november ben ik verhuisd naar een nieuw gastgezin, een vader, moeder, en twee gastbroertjes van 16 en 7. Met hun ervaarde ik Thanksgiving en Black Friday, ook heb ik op school geholpen met drama club, waar ik vriendinnen voor het leven maakte. Hierdoor werd school meteen een stuk leuker! Met hun ging ik naar pep rally’s en football games. Kerst in Amerika was onvergetelijk, zóveel cadeaus had ik nog nooit bij elkaar gezien. Daarna ging ook het tweede semester in. Ik genoot van elke seconde. Ik zat in het tennis team van school (zo kon ik mooi al dat Amerikaanse eten er een beetje van af sporten.) Ik heb nog een trip gemaakt naar Georgia, Orlando en Tampa. En natuurlijk mocht ik als senior naar een echte Amerikaanse prom en meedoen met Graduation aan het einde van het jaar. Beide ervaringen waren maar in één woord te beschrijven: WAUW.

Bij graduation stonden de tranen in mijn ogen, want wat had ik een ontzettend gaaf jaar gehad, wat was ik trots op mezelf dat ik had doorgezet, en wat had ik geluk dat ik hier zo stond in mijn cap & gown. En wat zou het moeilijk worden om straks wéér afscheid te moeten nemen van een heleboel lieve vrienden en familie. 8 juni kwam ik weer aan in Nederland, met een koffer vol ervaringen die niemand van me afpakt. Het was heel fijn om weer terug te zijn, maar ik mis Amerika heel erg!

Nu, meer dan een jaar na mijn vertrek, kijk ik terug naar een jaar van ontelbaar bijzondere momenten, een jaar waarvan ik veel heb geleerd. Niet alleen over mezelf, maar ook over Amerika en over andere culturen. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en vloeiend Engels leren spreken. Ik heb heel veel lieve mensen leren kennen, waar ik altijd naartoe kan. Panama City is een tweede thuis voor mij. Terugkijkend kan ik niet geloven wat ik allemaal heb meegemaakt, maar één blik op mijn graduation foto’s of mijn prom dress, en ik weet weer dat ik écht mijn droom heb geleefd. By far the best year of my life!

Veel liefs, Marit Walraven

It was a year of a million dreams

Lieve lezers en lezeressen,

Het zit er op. Mijn grote Amerika avontuur en droom is voorbij. Alweer drie weekjes ben ik terug in Nederland. Het is echt heel fijn om weer mijn ouders een knuffel te kunnen geven, net als de rest van mijn familie en vrienden, dat is een groot plus punt van weer thuis zijn, maar eerlijk is eerlijk, ik mis het grote Amerika ontzettend.

Oh wat heb ik een mooi jaar gehad! Twee jaar geleden, toen ik mijn blog startte had ik nooit durven hopen dat het zo’n jaar mocht worden. Het heeft al mijn verwachtingen en dromen overtroffen en ik realiseer me dan ook heel goed dat ik ontzettend veel geluk heb gehad. Als ik er zo op terug denk heb ik zoveel bijzondere momenten gehad: ik heb heel NYC door gecrossed met een te gekke groep vrienden en een crazy gids, ik ben in mijn eentje naar Colorado gevlogen terwijl ik op geen enkele lijst van de vliegtuigmaatschappij stond, ik heb bij het beste gastgezin dat er maar voor mij kon gevonden worden gewoond, ik ben cheerleader geweest voor American Football games en basketball games, ik heb gevolleybald, gebasketbald en gerend en gesprongen terwijl ik eigenlijk geen van alle kan, ik heb gekampeerd midden in de bergen, ik heb een Amerikaanse vriend gehad, ik heb de engste achtbanen overleefd, ik heb over de Walk of Fame gelopen en het Hollywood sign gespot, ik heb als een klein kind all happy door Disneyland gelopen, ik ben in mijn pyjama naar school en naar Walmart geweest, ik heb stiergevechten en bullriders gezien, heb een vogelspin vastgehouden en kakkerlakken geaaid haha, tussen de cowboys gelopen, ik ben uitgekozen tot de Queen of Wintersports Dance, ik heb door Walmart geraced in een karretje, onze school was State Champions geworden, ik heb in de School Play mee gespeeld, ik ben naar Prom geweest, heb mijn Cap in de lucht gegooid tijdens graduation, een echte Amerikaanse kerst gevierd, geweldige schooldagen gehad waarin ik zo veel kon lachen, met mijn gastouders wezen stemmen tijdens de Presidents Verkiezingen, hele aparte weersomstandigheden meegemaakt, heb in de winter door de sneeuwgerold in mijn bikini, ik ken het Amerikaanse volkslied en de Pledge of Allegiance uit mijn hoofd en zo kan ik gewoon echt nog zo veel langer doorgaan! Dit zijn echt maar een paar van die bijzondere dingen. Ik heb zoveel lieve mensen ontmoet, die mensen die altijd voor me klaar stonden en mijn jaar het beste jaar ooit wilde maken. Zelfs mensen die ik amper kende, waren altijd geïnteresseerd in me en hielpen me altijd uit.

Het afgelopen jaar heb ik toch ook een hoop geleerd. Niet zo zeer op school, want ondanks dat ik zo af en toe wel even wat voor school moest doen, echt moeilijk was school daar totaal niet! Maar als je ergens bent waar helemaal niemand jou kent, niemand weet wie of wat je bent, dan leer je vanzelf jezelf ook heel goed kennen. Ik kon daar zijn wie ik echt ben, tenslotte wist niemand van te voren toch hoe ik hier in Nederland was, en dat heeft mij toch wel goed gedaan. Ook heb ik geleerd dat ik meer kan dan dat ik ooit dacht dat ik zelf zou kunnen. Ik kan dan ook wel zeggen dat ik wat meer zelfvertrouwen heb en doe veel sneller iets waarvan ik eerst zou hebben gedacht ‘dat kan ik vast niet’ of ‘dat vind ik vast niet leuk’. En ik heb uiteraard ook een hoop over de Amerikaanse cultuur geleerd, want ja mensen ook Amerika heeft cultuur. Ik heb geleerd hoe ze daar denken en doen in het dagelijks leven, ik heb veel nieuwe meningen en gedachten gehoord over heel veel verschillende zaken waardoor je ook weer je eigen normen en waarden van een andere kant gaat zien. Ik heb ook geleerd me heel snel thuis te voelen in een nieuwe omgeving en bij nieuwe mensen. Ik heb geleerd heel veel te genieten. En uiteraard heb ik heel veel Engels geleerd, want die taal kan ik nu toch wel vloeiend spreken en dat is ook wat waard ;)!

Dit was het dan. Ik ben druk bezig alles letterlijk en figuurlijk een plekje te geven. Mijn kamer ligt nog steeds aardig overhoop met allerlei spulletjes uit mijn Amerikaanse leventje, allemaal hele mooie herinneringen!

Lees al mijn avonturen op mijn blog. Misschien wil je ooit zelf een high school jaar gaan doen, als je nog twijfelt, ik zou zeker zeggen doe het! Het is een ervaring om never nooit meer te vergeten waar je de rest van je leven plezier van kan hebben! Het is het elke cent waard en nog zoveel meer!

Voor nu de laatste keer, heel erg veel liefs,

Lies.

~I’ve learned that goodbyes will always hurt, pictures will never replace having been there, memories good or bad will bring tears and words can’t ever replace those feelings~

Anne keert na 5 jaar terug naar haar gastouders in Amerika

Het is alweer bijna 5 jaar geleden dat ik naar de Verenigde staten vertrok. Op 20 augustus 2008 begon het grootste avontuur waar ik tot nu toe ooit aan begonnen ben! Ik vertrok met allemaal andere studenten naar New York voor een introductie. Na deze geweldige week vloog ik door naar de staat Maine waar mijn gastfamilie woont.

Mijn familie bestaat uit een Vader Scott, moeder Judy en zusje Leslie. Mijn zusje is 3 jaar jonger dan ik. Met Leslie klikte het vanaf het eerste moment. Ook met mijn gastouders had ik gelijk al een hele goede band. Ik was de zesde uitwisselingsstudent binnen hun familie dus ze hadden al behoorlijk wat ervaring. Ook als ik mij even wat minder voelde wisten ze heel erg goed hoe ze hier mee om moesten gaan. Ik voelde me eigenlijk vanaf het begin helemaal thuis.

Het afscheid nemen na een jaar was dan ook heel erg moeilijk. Toen ik weer in Nederland was heb ik behoorlijke heimwee gehad maar eigenlijk gaf me dit een heel goed gevoel. Ik had er een tweede familie bij en hoopte heel erg dat ik contact met hen zou houden, gelukkig is dit ook gebeurd. De zomervakantie van 2009 ben ik terug gegaan om ze op te zoeken. Na deze zomer hadden we nog altijd veel skype en mail contact.

Afgelopen Maart waren mijn gastouders 25 jaar getrouwd en ze hadden me al een jaar daarvoor gevraagd of ik erbij wilde zijn. Hier hoefde ik geen moment over na te denken, ik moest en zou terug naar Maine! Ik had mijn familie ondertussen meer als 2 en half jaar niet gezien dus een beetje zenuwachtig was ik wel. Mijn gastzusje kwam me ophalen op het vliegveld en vanaf dat moment was alles weer als vanouds! Ik was super blij om haar weer te zien en ook mijn gastouders heb ik meteen een hele dikke knuffel gegeven. Het was heel gek, maar het voelde alsof ik nooit weg was geweest. Ook een aantal andere gastkinderen waren er, Uyen uit Vietnam, Estefany uit Mexico, Silvia uit Italië en Tom en ik uit Nederland. De rest kon er helaas niet bij zijn. Eigenlijk voelde het alsof deze mensen allemaal familie van me waren, omdat we allemaal dit avontuur hebben mogen delen bij dezelfde gastfamilie.

Er was een groot 25 jaar huwelijks feest waarbij (heel Amerikaans) de trouwbeloftes opnieuw werden uitgesproken. Heel bijzonder om mee te maken. Alle vrienden en kennissen van mijn gastfamilie waren hier waardoor ik meteen de kans had om iedereen weer te zien!

Verder hebben we met z\'n allen nog veel leuke dingen gedaan, maar vooral ook lekker thuis geweest, films gekeken op de bank want iedereen was dol op die bank!

Net als de voorgaande keren was afscheid nemen niet makkelijk maar ook besefte ik weer hoe blij ik ben dat ik ooit de keuze heb gemaakt aan dit avontuur te beginnen. Natuurlijk waren er ook tegenslagen maar ook die momenten hebben me een sterker persoon gemaakt!

Nog bijna elke dag denk ik terug aan mijn jaar in Amerika. Ook in mijn dagelijks leven heb ik er nog veel aan. Ik volg nu een Engelstalige opleiding en heb niet veel moeite met de taal. Verder merk ik dat ik erg zelfstandig ben geworden en niet snel meer bang ben voor nieuwe situaties. Ik zie bijna alles als een nieuw uitdaging waar ik me voor de volle 100% voor inzet!
Ik kan jullie dan ook alleen maar aanraden om deze stap te zetten om zo zelf voor een onvergetelijke ervaring te zorgen. Zelf heb ik geen moment spijt gehad van mijn high school jaar en ik durf met zekerheid te zeggen dat er zo nog heel veel anderen zijn die er zo over denken!

Waar wacht je nog op? This is your chance to live the American dream!!

Liefs Anne

Larissa won met haar cheer-team de Nationals in Ohio

Hoe ben je in het cheer team terecht gekomen?

Voordat ik naar Amerika ging, had mijn gastgezin al contact met mijn coach opgenomen, omdat ik graag wilde cheerleaden, want dat leek mij de ultieme Amerikaanse ervaring. Ik moest naar de try-outs komen in augustus (ongeveer 3 weken voordat de school begon) om te zien of ik het leuk vond en of ik in het team zou komen. Ik kon natuurlijk nog helemaal niets, want ik had nog nooit aan cheerleaden gedaan, dus gingen de cheerleaders mij uitleggen en laten zien wat ze allemaal doen, jumps, stunting en tumbling. Toen moest ik het zelf doen. Als eerste moest ik de drie jumps doen, een toe-touch, een pike en een front. Daarna gingen we stunten, ik was een backspot en een frontspot en ik moet zeggen voor de eerste keer vond ik het best wel goed gaan! Tumbing kon ik toen nog helemaal niet, dus dat hoefde ik niet te doen. Daarna had de coach gelijk de uitslag, iedereen zat in het team! De coach had wel tegen mij gezegd dat ik alleen de games mee zou mogen doen en niet met de cheerleading wedstrijden, maar dat vond ik prima! Na ongeveer twee weken had de coach besloten dat ik toch ook mee mocht doen met de wedstrijden, omdat ik mezelf zo goed inzette en dat ik het echt verdiend had en dat was voor mij een heel leuk compliment!

Wat moet je kunnen om in het cheer team terecht te komen?
Je moet sowieso één van de drie taken in een stunt kunnen: of je bent een base, of een backspot of een flyer. Daarnaast moet je ook aan tumbling kunnen doen. Je moet een standing backhandspring en een roundoff backhandspring kunnen (wat ik beide niet kon voordat ik aan cheerleading begon), of je moet er druk mee bezig zijn om het te leren. Voor elk high school cheerleading team zijn er natuurlijk wel andere eisen om in het team te komen. Eigenlijk alle meiden die in het Varsity team zijn gekomen hebben al gecheerd in het Junior-Varsity team, dus hebben ze al heel erg veel ervaring opgedaan en hebben ze al heel erg veel geleerd. In het begin van het tweede seizoen had ik mijn roundoff backhandspring gekregen en aan het einde van het tweede seizoen mijn standing backhandspring. Mijn coach was helemaal trots, want het komt eigenlijk niet vaak voor dat een meisje van 17, die nog nooit cheerleading heeft gedaan, een roundoff en een standing backhandspring krijgt!

Hoevaak per week trainen jullie?
Wij trainen elke dag, behalve zaterdag en zondag. Voordat school begon in de zomervakantie, trainden we van 8 uur \'s ochtends tot half 12 (3,5 uur is heel erg lang!!) en toen we naar school moesten trainden we van 4 uur \'s middags tot kwart over 6 \'s avonds. Vaak op vrijdag (en dinsdag in het basketball seizoen) hadden we een game, dus dan hadden we geen trainen, maar de game duurde wel 2 tot 3 uur, dus dat was dan wel weer 2 tot 3 uur cheerleaden. In sommige weekenden hadden we wedstrijden en die duren ook de hele dag. Je bent dus eigenlijk elke dag van de week druk bezig met school en sporten en je hebt vrij weinig tijd om andere dingen te doen.

Bestaat er ook iets van een competitie en hoe werkt die competitie?
Er zijn zeker cheerleading competities. Je moet je per cheerwedstrijd inschijven met je team. In het football seizoen hadden wij drie wedstrijden en in het basketball seizoen hadden we er vijf! Voor een wedstrijd moet je een hele routine in elkaar zetten die alle onderdelen bevat en het mag maar 2 en een halve minuut duren! Onze routine zag er zo uit: Opening, Openingstunt, Tumbling, Cheer en Jumps, Piramide, Basket-toss, Cheerdance, Eindstunt. Eigenlijk ben je het hele jaar daarvoor aan het trainen. Als je naar een cheerwedstrijd gaat, krijg je met je team een klaslokaal (want de wedstrijden zijn op scholen) waar je je kan omkleden en klaarmaken. Ongeveer een uur voordat je op moet, moet je alles opwarmen. Met je team ga je dan naar een gymzaal en dan kun je alle stunts, tumbling en jumps opwarmen. Daarna ga je naar de grote gymzaal waar je de routine moet doen. Voordat we de mat opgaan doe je een yell met het team. Onze yell dit jaar was; toi, toi, toi, omdat ik voor iedereen een toi, toi, toi\'tje gemaakt had! Toen moesten we allemaal klaar gaan staan in onze begin positie en dan werd de muziek gestart. Toen we klaar waren konden we lekker uitrusten en naar de andere teams kijken. Als het laatste team is geweest is de prijsuitreiking. Als jou team gewonnen heeft dan moet je opstaan en de beker komen halen en dan wordt er een foto gemaakt. Daarna is het afgelopen en moeten we al onze spullen pakken en weer lekker met de bus naar huis!

Welke prijzen hebben jullie gewonnen?
In totaal hebben wij dit jaar 8 wedstrijden gehad. We hebben twee keer de League Championship gewonnen (football en basketball seizoen), we hebben twee keer Sectionals gewonnen (football en basketball seizoen), we hebben twee andere high school wedstrijden gewonnen én we hebben ook nog Nationals in Ohio gewonnen! Op één van de high school wedstrijden en Nationals zijn we zelfs Grand-Champions geworden. Dat betekent dat jou team de hoogste score van alle teams van de hele dag had!

Wil je meer lezen over mijn High School ervaring: check mijn reisblog larissainamerika.reismee.nl

Groetjes, Larissa

Nathalie\'s year in Bletchley - England

Ik ben Nathalie en ik ben 18 jaar oud. Ik riep al toen ik klein was dat ik in verschillende landen wilde gaan wonen. Toen ik op 4 HAVO zat ben ik naar een informatie avond geweest en ik wist meteen dat dit iets voor mij was. Dit is iets wat ik altijd al wilde. Mijn Engels was echt slecht en de Engelse cultuur sprak me wel aan. Mijn ouders hebben hier ook in mee geholpen door te zeggen dat als ik echt de Engelse taal wil leren ik dit het beste in Engeland kon doen. En nu zit ik dus hier en maak ik mijn droom helemaal waar!

Hoe heb je de afgelopen maanden als High School student in Engeland ervaren en heeft je dit al veranderd als persoon?

Een High School jaar gaat met ups en downs, al moet ik zeggen dat ik veel ups heb gehad. Ik ben niet iemand die snel heimwee heeft en mijn gedachte was altijd: ‘Ik zie jullie over 10 maanden toch weer‘. Met die gedachte ging ik ook naar Engeland. De mensen zijn hier heel sociaal en beleefd. Daarin ben ik ook meteen veranderd. Als je gastmoeder je vraagt: ‘Is het eten lekker?‘ dan zou ik normaal reageren: ‘Ja heel lekker‘. Maar in Engeland zeggen ze altijd: Yes please of No thankyou. Als je vergeet die woorden erachter te zeggen dan ben je heel onbeleefd en kijkt iedereen je aan. Ook ben ik veel zelfstandiger geworden. Dat was ik van mezelf altijd al maar nu moet je ook veel dingen zelf doen en zelf vragen. En ik denk dat dat helemaal niet verkeerd is.

Hoe ziet een typische door-de-weekse dag schooldag eruit van een High School student in Engeland? En hoe ziet een typisch weekend eruit?

Elke schooldag begint om 8.45. Aangezien ik in Nederland altijd 30 minuten moest fietsen naar school en ik nu 10 minuutjes kan lopen is dat heerlijk. Schrik niet, er is maar 1 fietsenstalling omdat de rest lopend, met de auto of bus naar school komt. Dat kennen we wel anders in Nederland. Je hebt veel blokuren hier in Engeland en wat wel leuk is, is dat je voor elk vak 2 leraren hebt. Een nadeel is dat je dan ook dubbel zoveel huiswerk krijgt. Je hebt midden op de dag een mentor les zodat de mentor kan zien hoe het met je gaat die dag.. Om 15.20 gaat dan de bel en mag iedereen naar huis. Iedereen loopt hier in een net uniform rond alleen Sixth-Form niet. (year 12 en 13). Wij hebben alleen een dresscode. Geen spijkerbroeken, nette schoenen en alleen shirtjes met een kraag. Ook heb ik 1 keer per week ‘Harry Potter‘. Zo noem ik dat. Je kunt iedereen herkennen aan de kleur stropdas. De school is onderverdeeld in 5 verschillende huizen en je hebt 1 keer per week een toespraak dat je meer punten moet gaan halen. Aan het einde van het jaar heb je dan een winnaar.

Weekende zijn altijd anders. Hier werkt bijna iedereen op de zaterdag. Mijn hostmum heeft een balloon en chaircover business. Daar help ik ook altijd in mee in het weekend. Ook familie is belangrijk in Engeland. Iedereen zoekt elkaar op en op zondag eet je dan ook samen een Roast Dinner. Er gaat geen zondag voorbij zonder een Roast Dinner ;)

Hoe zit het met je Engels? Heb je nog grappige taalfouten gemaakt?

Mijn Engels is echt verbeterd. Vele mensen hebben zelfs niet meer in de gaten dat ik uit een ander land kom. Ze zeggen: ‘Je bent één van ons\'. Dat is wel leuk om te horen natuurlijk. Natuurlijk maak ik soms nog fouten, maar dat zou ik ook in het Nederlands doen. Aangezien ik hier wiskunde heb en de termen hier anders heten had ik geen idee waar ze het over hadden de eerste week. Dus toen mij gevraagd werd wat de uitkomst was zei ik: Carrot 62, wat dus de wortel van 62 moest zijn. Iedereen keek me aan. Blijkbaar heet dat hier Root 62. Maar ach, door zulke fouten leer je wel.

Welke momenten vond je lastig en hoe ben je hier door heen gekomen?

Een moeilijker moment vond ik toch wel nieuwjaar. Nieuwjaar wordt heel groot in Nederland gevierd. En hier totaal niet. Mensen liggen al voor 12 uur in bed, en er is nauwelijk vuurwerk. Erg saai dus. Wat ik gedaan heb om er doorheen te komen was door met mijn familie te skypen op dat moment en vervolgens gewoon naar bed te gaan en te denken dat ik het volgend jaar gewoon 2 keer zo groot zal gaan vieren. Je kunt immers toch niks anders doen.

Wat zijn typische leuke en minder leuke kenmerken van de Engelse cultuur?

Leuke kenmerken is dat iedereen gewoon met je praat. Mensen vertellen je hele levensverhalen als je op de bus staat te wachten en iedereen is heel erg vriendelijk. En wat betreft het thee drinken dat is helemaal waar in mijn familie. De hele dag door thee, en dan niet gewoon thee met suiker maar met melk. Ik ben er inmiddels al aan gewend aangezien mijn gastmoeder soms vergeet dat wij dat in Nederland niet zo drinken.

De wat minder leuke kenmerken zijn dat mensen echt in een soort winterslaap-stand gaan in de Winter. Mensen gaan hun huizen niet meer uit en doen helemaal niets in de weekende dan binnen zitten. Ook fietsen ze hier nauwelijks en hebben ze geen fietsenpaden. Hierdoor ben je erg afhankelijk van je gastouders, bus of taxi. Dat maakt het soms wel wat lastiger.

Kun je wat vertellen over je gastgezin?

Ik leef bij een vader en moeder, Steve en Kim. Zijn naam is eigenlijk Stephan maar iedereen heeft bijnamen in de familie. Ze zijn begin 50 jaar oud en hebben 2 honden. Dat is iets wat ik super leuk vind aangezien we zelf geen dieren hebben! Steve heeft 2 kinderen uit zijn vorige huwelijk. Zijn zoon is 30 en zijn dochter is 32. Ook Kim heeft 2 kinderen uit haar vorige huwelijk. Haar dochters zijn is 24 en 22. Ook heeft de familie al 5 kleinkinderen in de leeftijd tussen 2 en 7 jaar oud. Gemma, mijn gastzus, komt ook bijna elke dag langs en haar dochtertje Freya dus ook. Met haar heb ik ook echt een goede band. Ze zei pas geleden al: ‘I\'m going to cry when you leaving Nathalie, I love you.\' Hoe schattig is dat!

Wat heb je tot nu toe mee gemaakt wat je altijd bij zal blijven?

Er zijn 2 dingen die echt heel erg naar voren komen. Dat is kerstmis en mijn 18e verjaardag. Kerst is hier echt heel groot. In oktober zit je al samen met de familie naar kerstfilms te kijken en de decoraties komen al meteen tevoorschijn in het eerste weekend van December. En dat zijn me er heel wat. Het is een beetje Amerikaans, al is het net iets minder overdreven. Er lagen mega veel cadeautjes onder de kerstboom, en natuurlijk een turkey voor dinner. Het was echt een ervaring die ik nooit zal vergeten.

Ook mijn 18e verjaardag was super. Mijn gastfamilie heeft er alles aan gedaan om het extra leuk te maken. 18 en 21 zijn speciale leeftijden in Engeland en worden dan ook extra groot gevierd. Heb verschillende taarten gekregen, cadeautjes, lekker weze lunchen en ook nog gaan uiteten. Kortom een mega leuke verjaardag!

Heb je nog advies en/of tips voor studenten die twijfelen of ze naar High School in Engeland willen gaan?

Ben jij niet te bang om dingen te vragen, een nieuwe taal te leren en natuurlijk een nieuwe cultuur? Dan is dit iets voor jou. Als je alleen een taal wilt leren, kan je ook een talencursus volgen. Dit is echt een jaar waarbij je niet alleen een taal leert, maar ook een hele nieuwe cultuur. En ik kan zeggen dat is gaaf! Je krijgt een 2e familie en een tweede vriendenkring. Je leert hele nieuwe dingen, je wordt zelfstandiger en je zult echt dingen zelf moeten regelen. En natuurlijk Engeland is een geweldig land. De mensen zijn lief, de tradities zijn leuk en het is ook gewoon een mooi land. Er zijn verschillende dingen te zien en te doen. Kortom erg leuk!

Heb je iets aan de voorbereidingen van Travel Active gehad?

In Nederland heb ik getwijfeld tussen 2 organisaties. Maar ik heb voor Travel Active gekozen omdat het heel persoonlijk is. Je bent geen nummer, maar ik ben gewoon echt Nathalie daar. Ik kan altijd contact opnemen met de organisatie of met hun partner organisatie hier, Interstudies. Je krijgt emailtjes tussendoor met dingen die waarschijnlijk gaan gebeuren. Dus het is wel fijn dat je alle informatie krijgt, niet alleen als je in Nederland bent.

Zijn er nog andere dingen die je kwijt wilt die belangrijk zijn voor ons als Travel Active of voor toekomstige studenten?

Als je altijd al gedroomd hebt van een jaar/half jaar in het buitenland. Je staat open voor een nieuwe taal en cultuur en je bent niet te bang. Dan zou ik zeggen: ‘Doen!\' En een ding wat jullie zeker niet moeten vergeten. Als je op school gevraagd wordt om ergens aan deel te nemen, doe het ook al weet je het niet zeker. Je kunt altijd later er nog mee stoppen. Ik heb bijna altijd ja gezegd en er nooit spijt van gehad. Want zo leer je steeds meer mensen kennen. En zo maak je er en jaar van om nooit te vergeten!

Laurens was te oud voor Amerika en koos daarom voor High School Canada

Mijn naam is Laurens en ik ben hier in Canada 19 geworden. In november 2011 begon ik na te denken over High School. Een vriend van mij deed op dat moment een High School jaar in Amerika en ik zat in mijn examenjaar. Ik wist nog niet wat ik wilde gaan doen na het behalen van mijn diploma en een half jaar naar het buitenland gaan leek mij ook wel wat.

Mijn eerste keuze was zonder twijfel Amerika. Echter was ik voor High School Amerika \'\'jammer genoeg\'\' te oud. Travel Active had het wel over Canada, dat ik daar wel heen zou kunnen, maar dat zag ik in eerste instantie wat minder zitten dan Amerika. Dat komt omdat Amerika de bron van alle media is, 'alles' gebeurt in Amerika en ik had echt het Amerikaanse beeld voor ogen; De high school zoals je die in films/serie\'s ziet, de gele schoolbussen, sportwedstrijden, cheerleaders, de lockers etc etc. In eerste instantie was het dus een beetje een tegenvaller dat ik niet naar Amerika kon. Vooral omdat ik niks, maar dan ook helemaal niks wist van Canada. Ik ben toch maar wat meer gaan opzoeken over Canada en tot mijn verrassing was het heel vergelijkbaar met Amerika. (niet heel gek als je je bedenkt dat het beide in Noord-Amerika ligt). Na enige twijfel heb ik me toch aangemeld voor een semester, 5 maanden in Canada, in de Engelstalige provincie Nova Scotia.

Enige tijd en heel veel papierwerk gingen voorbij en op de dag van mijn eerste eindexamen kreeg ik een telefoontje van Travel Active dat ze een gastgezin voor mij hadden gevonden in het plaatsje Sydney, gelegen op het eiland \'Cape Breton\' in de provincie Nova Scotia. Ik was enorm enthousiast en alles kwam opeens een stuk dichterbij.

Na nog een aantal bijeenkomsten van Travel Active, een zomervakantie met mijn ouders en zus, was het dan eindelijk 1 september. Daar stond ik dan op Schiphol, samen met 10 andere Nederlandse uitwisselingsstudenten van Travel Active, klaar om naar Canada te vertrekken. 4 van de 11 uitwisselingsstudenten, waaronder ik zouden voor een semester gaan, en de rest voor een heel schooljaar. De vlucht alleen was voor mij al behoorlijk spannend, aangezien ik nog nooit gevlogen had. Daar kwam bovenop dat je gewoon weet dat 5.000 km verderop een gastgezin op jou staat te wachten, benieuwd naar jouw verhalen en jouw cultuur...of zouden ze niet zo benieuwd zijn naar jou? Zou het klikken? Zijn ze wel aardig? Al die vragen hielden mij bezig tijdens de 9 uur lange reis naar Halifax, de hoofdstad van Nova Scotia. Eenmaal aangekomen op het vliegveld werd ik hartelijk ontvangen door mijn gastgezin. De eerste dagen hebben we doorgebracht in Halifax, waarna we 5 uur naar Sydney moesten rijden.

School begon snel en voor ik het wist zat ik in droom die ik eerder dat jaar dacht te moeten 'opgeven'. Ik zit op een relatief grote high school, met 1000 leerlingen tussen de 16 en de 18 jaar. Sport is een groot ding in Canada, de grootste sport is ijshockey en ik ben dan ook al naar talloze ijshockey wedstrijden geweest. Mijn schooldag bestaat uit:

• Naar school gaan om 8.15 uur
• Ontbijten in de schoolcafetaria
• Het \'Oh Canada\' (volkslied) zingen
• 4 lesuren van 75 minuten onderbroken door 2 korte pauze\'s en 1 lunchbreak van een uur
• Na school naar het fitness centre in mijn school
• De rest van de dag met vrienden of naar Tim Hortons (DE starbucks van Canada), naar de movies, sporten, naar een ijshockey westrijd, snowboarden, curlen of gewoon chillen

Het aanbod van school vakken hier in Canada is veel breder dan in Nederland. Je kiest per semester 4 vakken. Een aantal voorbeelden van vakken die je kunt kiezen zijn; Global History, Math, Law, Sociology, Economics, Physics, Chemistry, Food science, Sports, Philosophy, Multimedia, Arts etc.

Na ongeveer 1 maand in Canada wist ik al zeker dat 5 maanden te kort was, ik wilde veel, veel langer van dit mooie land genieten. Want als je voor Canada kiest ben je van één ding verzekerd; een ontzettend mooie omgeving. Ik ben helemaal niet zo\'n natuurmens, maar het is ZO mooi om hier te lopen, of om door de omgeving te rijden. In overleg met mijn ouders en Travel Active heb ik verlengd met 5 maanden, zodat ik het hele schooljaar in Canada zou meemaken. Een andere uitwisselings-student die hier in Nova Scotia zit heeft ook verlengd. Dus van die 4 studenten die hier voor een half jaar zouden zijn, zijn er uiteindelijk maar 2 daadwerkelijk afgelopen februari naar huis gegaan.

Tijdens zo\'n schooljaar maak je allerlei Canadese/Noord-Amerikaanse tradities mee zoals Thanks Givings, Christmas (wat in Canada echt veel groter is dan in Nederland) en Easter. Ook aan sneeuw en Canadese temperaturen zul je niet ontkomen. Sneeuw tot waar je tot over je knieën in wegzakt, temperaturen van -25/-30 en sneeuwvrij van school zijn geen ongewone dingen in de Canadese winter.

De Canadese partnerorganisatie van Travel Active organiseert veel leuke activiteiten voor de internationale studenten. Dagjes weg, bowlen, hiken door de bergen met een uitzicht op de Atlantische oceaan en zogenoemde \'\' pizzaparty\'s\'\' op school. In beide semesters is er een grotere trip waar je je voor kunt opgeven. Dit jaar was de trip in het eerste semester naar Toronto & the Niagra Falls. De tweede trip is in maart en is naar Montréal en Ottawa. Deze trips zijn hebben een gelimiteerd aantal deelnemers en er zijn wel extra kosten aan verbonden.

Een aantal dingen die er voor mij tot nu toe zijn uitgesprongen dit jaar zijn:

• Mijn graduation foto. Zo\'n foto heb je vast wel eens gezien op TV, een foto met je diploma in een 'jurk' met hoedje
• De trip naar Toronto & the Niagra Falls in Oktober.
• De echt typisch Canadese dingen zoals het volkslied zingen voor de lessen beginnen,
• de spirit van elke school. Als ons schoolijshockeyteam een wedstrijd speelt, komt iedereen kijken, verkleed in de kleuren van onze school, vlaggen en sommige mensen schminken hun gezichten.
• Een enorme verbetering van mijn Engels.

En de verbetering van je Engels is niet de enige vooruitgang die je zult maken tijdens jouw High School periode. Je bouwt enorm veel zelfstandigheid en verantwoordelijkheid op, je leert jezelf beter kennen en het is enorm goed voor je algemene ontwikkeling. Verwacht niet dat er geen enkel moment zal zijn waar je het moeilijk hebt, maar juist het overwinnen van die moeilijke momenten maakt je sterker.

Mijn twijfel over Canada in het begin was helemaal nergens voor nodig, sterker nog, ik zou Canada juist aanraden. Canadezen zijn enorm vriendelijk, vaak nog vriendelijker dan Amerikanen. Het schoolsysteem is beter en de omgeving is echt geweldig. Als ik nu opnieuw de keuze had om te kiezen voor Canada of Amerika, zou ik 100% voor Canada kiezen.

Kun jij je hier in vinden?:

• Het leren beheersen van de Engelse taal zonder dat je het gevoel hebt dat je er veel voor doet
• Volledig integreren in een gastgezin die jou volledig als familielid beschouwd
• Elke dag genieten van een mooie natuur en omgeving
• Onwijs veel nieuwe vrienden maken, niet alleen met jongeren uit Canada maar ook met internationals van over de hele wereld
• Vele sportevenementen meemaken en deelnemen in sporten zoals ijshockey, football, basketball, cheerleading, skiing/snowboarding
• Nieuwe gerechten eten die je (waarschijnlijk) nog nooit geproefd hebt
• Deelnemen in een wereld waar je trots bent op jouw school/gemeenschap en waar de schoolspirit boven individueel succes staat,

Dan is Canada zeker een goede keuze voor jou.

Uiteindelijk wil ik nog een aantal tips geven voor als je besluit een High School periode te gaan doen:

• Sta open voor nieuwe dingen, zeg JA tegen alles wat je word aangeboden en grijp alle kansen die je krijgt.
• Maak duidelijke afspraken met je familie en vrienden thuis over het onderhouden van contact
• Skype/email/chat niet elke dag met het thuisfront, zorg dat je tijdens jouw High School periode (3, 5 of 10 maanden) met beide beneden in Canada staat, niet met 1 been in Canada en met 1 been nog steeds in Nederland.
• Wees bereid om uit je comfort zone te komen en nieuwe dingen te proberen.

Wil je meer lezen over mijn avonturen in Canada, neem dan een kijkje op mijn reisblog
www.laurensvdsluijs.reismee.nl

High School Brazilië: lees hier het interview met Judith

Volgens High School deelneemster Judith hebben de Brazilianen over het algemeen drie passies: familie, feesten en voetbal. We stelden Judith een aantal vragen. Laat je inspireren door haar enthousiaste verhaal.

Zou je jezelf kort voor kunnen stellen
Mijn naam is Judith en ik ben 19 jaar. Na mijn VWO wist ik het zeker: Ik wilde een jaar naar Zuid-Amerika! Ik ben altijd al geinteresseerd geweest in andere talen en culturen en een jaar in het buitenland leek me gewoon perfect! Ik koos voor een totaal andere cultuur en taal dan ik gewend was: Brazilië werd mijn bestemming en ik heb er geen dag spijt van gehad!

Hoe ziet een typische door-de-weekse schooldag eruit van een High School student in Brazilië? En hoe zit een typisch weekend eruit?
\'s Ochtends is er niet veel tijd, school begint hier namelijk al om 7.15u! Dus snel ontbijten, douchen, schooluniform aan en dan naar school! Iedere dag heb ik 6 lessen. Om 12.40u eindigen de lessen en wacht ik buiten onder de palmbomen tot mijn gastouders me komen ophalen. Thuis lunchen we vervolgens met het hele gezin. In Brazilië wordt in principe iedere dag rijst met bonen gegeten, vaak met salade of fruit. \'s Middags slapen veel mensen even, omdat het toch veel te warm is om iets te doen, maar ook de sportschool is hier ontzettend populair! Avondeten is een stuk later als in Nederland, meestal tussen 9 en 10 uur \'s avonds. Na het avondeten zit de hele familie voor de televisie om de ‘novela\' (Braziliaanse soap) te kijken! En als je toevallig een dag hebt gemist, vraag je de volgende dag gewoon aan een willekeurig persoon wat er is gebeurd. Iedereen heeft het gezien!
Het feit dat Brazilianen echte levensgenieters zijn uit zich vooral tijdens de weekenden die in het teken staan van familie, vrienden en gezelligheid. Er wordt gelunched met de hele familie, vooral de Braziliaanse barbecue (churrasco) is erg populair! Daarnaast spreken veel jonge mensen met vrienden af om naar het winkelcentrum of de bioscoop te gaan en \'s avonds kan uitgaan natuurlijk niet ontbreken! Uitgaan is vooral dansen, dansen en nog eens dansen: samba, forró, funk, zouk, axé... Niemand kan stil blijven staan!

Hoe zit het met je Braziliaans? Lukt het je al te communiceren in het Braziliaans? Heb je nog grappige taalfouten gemaakt?
Ik zeg eerlijk dat Braziliaans Portugees absoluut geen makkelijke taal is om te leren. In het begin was het natuurlijk supermoeilijk om te communiceren met mensen, ook omdat niemand hier Engels spreekt. Ik was bang voor alles: bang dat mensen me in het Portugees zouden aanspreken, bang om zelf eten te bestellen en bang om een winkel binnen te lopen en te zeggen wat ik nodig had. Maar als je dan na een paar maanden jezelf echt verstaanbaar kunt maken, de Braziliaanse muziek en televisie begrijpt, complimentjes krijgt over je Portugees en niet meer standaard het zinnetje ‘Eu não falo português\' (Ik spreek geen Portugees) hoeft te gebruiken, dan voel je je zo trots!

Welke momenten vond je lastig en hoe ben je hier door heen gekomen?
Zeker de eerste maanden heb ik af en toe best wel last van heimwee gehad en hoewel Brazilianen erg open zijn en je overal mee willen helpen, voelde ik me af en toe toch best eenzaam, omdat ik natuurlijk overal weinig van begreep en in het dagelijks leven ging veel langs me heen. Maar dat heeft mij eigenlijk alleen maar extra gemotiveerd om snel Portugees te leren!

Wat zijn typische kenmerken van de Braziliaanse cultuur?
Brazilianen hebben over het algemeen drie passies: familie, feesten en voetbal. Familie komt voor Brazilianen op de eerste plaats. Ze houden ervan om in het weekend samen te komen met familie, te koken en vooral veel te eten! Ik weet nog niet hoe ik straks in Nederland ga overleven zonder pão de queijo, doce de leite, brigadeiro, pastel, churrasco, pamonha, açaí en guaraná.
Daarnaast hebben Brazilianen altijd wel een goed excuus voor een feestje. En waar muziek is, is feest! Met natuurlijk als absoluut hoogtepunt het carnaval! Het is tijdens mijn uitwisselingsjaar ook al zo vaak gebeurd dat ik een vrije dag had omdat het een feestdag was, maar vervolgens wist niemand waarom het eigenlijk een feestdag was!
Een ander kenmerk van de Braziliaanse cultuur is de relaxte instelling. Het is geen probleem om een uur te laat te komen. En als het vandaag niet lukt, dan morgen wel. In de eerste week dat ik in Brazilie was had ik met een klasgenootje om 7 uur ‘s avonds afgesproken en omdat mijn gastvader mij weg zou brengen, moest ik wachten tot hij thuis zou komen van zijn werk. Om vijf voor 7 belde ik gestresst mijn klasgenootje op om te zeggen dat ik 7 uur echt niet ging redden en het enige wat zij vervolgens zij was ‘Geen probleem! Ik wilde net gaan douchen en me klaarmaken!\'
En natuurlijk ‘last but not least\': voetbal! Voetbal is in Brazilië meer dan alleen een sport, het is bijna een religie. Brazilië ademt voetbal. Iedereen moedigt een club aan, heeft er verstand van en weet vooral ook hoe het beter kan. Vooral tijdens wedstrijden van het Braziliaanse elftal verzamelt iedereen zich rond de tv of op straat om samen voetbal te kijken.

Kun je wat vertellen over je gastgezin?
Mijn gastgezin bestaat uit een vader, een moeder en twee gastzusjes van 9 en 16 jaar. Zoals ik al vertelde is familie ontzettend belangrijk hier in Brazilië! Zo heeft ook mijn gastgezin er alles aan gedaan om me thuis te laten voelen en ook ooms, tantes, opa\'s, oma\'s, vrienden en kennissen stellen gemakkelijk hun huis voor je open. Je bent overal welkom! Brazilianen zijn hartelijk, uitbundig en sociaal!
En hoewel Brazilianen het heerlijk vinden om te klagen over alles wat er mis is met hun land: curruptie in de politiek, criminaliteit en klimaat, zijn ze vooral heel erg trots op hun land en ze ontvangen buitenlanders dan ook met open armen!

Wat heb je tot nu toe mee gemaakt wat je altijd bij zal blijven?
Ik heb de eerste weken van mijn zomervakantie heb ik vrijwilligerswerk gedaan op een basisschool in het arme gedeelte van mijn stad. Een buurt met veel drugs, weinig geld en veel andere problemen! Ik gaf en hielp met Engelse lessen.Meestal moest ik het echt doen met de middelen die ik had! Het Engelse schoolboek moet je bijvoorbeeld kopen en als er geen geld is voor eten is er helemaal geen geld voor schoolboeken. In iedere klas zijn dus ongeveer 3 of maximaal 4 kinderen met een boek. Improviseren dus! Sommige kinderen op deze school hebben helemaal niks en moeten op school ontbijten en lunchen omdat er thuis geen eten is. Maar alle kinderen daar zijn zo geweldig en lief en je zult zien dat ook mensen met weinig geld alles met je willen delen! In Nederland zag ik het altijd als vanzelfsprekend dat ik schoolboeken, eten en een veilig thuis had, dat ik kan schuilen als het regent en dat ik leuke dingen kan doen met mijn familie en vrienden. Maar nu ik hier een aantal huizen heb gezien, sommige simpelweg gemaakt van golfplaten en verhalen heb gehoord besef ik pas hoe blij ik moet zijn met alles wat ik heb!
Daarnaast heb ik in januari een maand gereisd met de organisatie in het noordoosten van Brazilie: met 48 uitwisselingsstudenten uit de hele wereld 13 steden bezocht in 30 dagen en bijna 10.000km afgelegd langs geweldige steden en adembenemende stranden! Een geweldige en onvergetelijke reis die mij bovendien in staat stelde om meer van Brazilië te zien!

Heb je nog advies en/of tips voor studenten die twijfelen of ze naar High School in Brazilië willen gaan?
Als je geinteresseerd bent in andere culturen en talen en je niet bang bent om een totaal ander land te ontdekken kan ik alleen maar zeggen: kies voor High School in Brazilië! Alles in Brazilië is anders vergeleken met Nederland, maar dat laat je ook anders kijken naar je eigen land en je eigen gewoontes. Je leert zoveel geweldige mensen kennen, je leert een van de mooiste talen ter wereld en je leert anders te kijken naar het leven en ik weet zeker dat ook jij net zo van Brazilië gaat houden als ik! Het is een geweldig land, dus kom naar Brazilië en verken dit kleurrijke land zelf!

Heb je iets aan de voorbereiding van Travel Active gehad?
In Nederland koos ik voor een organisatie waar alles gestructureerd en persoonlijk verliep: Travel Active. Ik vond het fijn dat ik tijdens de voorbereidingen, en ook nu ik in Brazilië zit, altijd contact kan opnemen met het High School team. Ik kreeg altijd direct een goede reactie en ook de voorbereidingsbijeenkomsten waren goed voorbereid en duidelijk. Door de jarenlange ervaring weet het High School team altijd overal raad mee!