De wereld over reizen was en is één van mijn grootste dromen. In de zomervakantie voordat ik begon aan 5 havo begon het te kriebelen. Ik ben altijd iemand geweest die altijd over alles twijfelt, zo ook mijn studiekeuze. Ik ben gaan kijken naar de mogelijkheden voor een tussenjaar, en zo kwam ik dus uit bij Travel Active! High School in Amerika was iets waar iedereen wel van droomde, maar toen ik alles over het programma had gelezen, wist ik het zeker: dit ga ik doen!

Samen met mijn ouders kwam ik toen in een drukke periode van infobijeenkomsten, aanmeldingspapieren, cijferlijsten kopiëren en prikken halen. In maart kreeg ik te horen dat ik een gastgezin had. Toen werd het echt. Ik was geplaatst in Panama City Beach, Florida (of all places!) en mijn dag kon niet meer stuk! Nog meer motivatie om die examens te halen, en gelukkig is dat gelukt! Toen moest ik alleen nog mijn visum regelen, mijn koffer inpakken en afscheid nemen. Dat laatste was toch wel even heel moeilijk. 7 augustus was de dag dat ik eindelijk mocht vertrekken. Na de laatste knuffels en tranen ging ik met een zwaai door de douane, op naar mijn grote avontuur. In New York had ik een geweldige oriëntatie met een hele leuke groep. En daarna ging ik alleen met het vliegtuig naar Panama City, bloednerveus, maar ook super enthousiast.

De eerste paar weken heb ik heel veel indrukken opgedaan. Ik heb regelmatig bij het prachtige strand gezeten met de andere exchange studenten uit Frankrijk, Brazilië en Taiwan, ben ik al in meerdere staten geweest en heb onder andere Nashville, Louisville, Chicago en voor de tweede keer New York gezien, waar we een belangrijke meeting van de Verenigde Naties bijwoonden, een hele bijzondere ervaring die ik nooit zal vergeten. En daarnaast natuurlijk school. Ik had vakken als Engelse literatuur, graphic design en journalistiek. Vooral de ‘fun classes’ vond ik heel erg leuk omdat we die niet in Nederland hebben. In het begin vond ik het wel moeilijk, alle lessen volgen en tegelijkertijd vrienden maken. Heimwee? Daar heb ik behoorlijk last van gehad, maar opgeven? Nee dat wilde ik niet. In oktober was Homecoming Week, Halloween, en ik maakte mijn eerste Amerikaanse bruiloft mee. In november ben ik verhuisd naar een nieuw gastgezin, een vader, moeder, en twee gastbroertjes van 16 en 7. Met hun ervaarde ik Thanksgiving en Black Friday, ook heb ik op school geholpen met drama club, waar ik vriendinnen voor het leven maakte. Hierdoor werd school meteen een stuk leuker! Met hun ging ik naar pep rally’s en football games. Kerst in Amerika was onvergetelijk, zóveel cadeaus had ik nog nooit bij elkaar gezien. Daarna ging ook het tweede semester in. Ik genoot van elke seconde. Ik zat in het tennis team van school (zo kon ik mooi al dat Amerikaanse eten er een beetje van af sporten.) Ik heb nog een trip gemaakt naar Georgia, Orlando en Tampa. En natuurlijk mocht ik als senior naar een echte Amerikaanse prom en meedoen met Graduation aan het einde van het jaar. Beide ervaringen waren maar in één woord te beschrijven: WAUW.

Bij graduation stonden de tranen in mijn ogen, want wat had ik een ontzettend gaaf jaar gehad, wat was ik trots op mezelf dat ik had doorgezet, en wat had ik geluk dat ik hier zo stond in mijn cap & gown. En wat zou het moeilijk worden om straks wéér afscheid te moeten nemen van een heleboel lieve vrienden en familie. 8 juni kwam ik weer aan in Nederland, met een koffer vol ervaringen die niemand van me afpakt. Het was heel fijn om weer terug te zijn, maar ik mis Amerika heel erg!

Nu, meer dan een jaar na mijn vertrek, kijk ik terug naar een jaar van ontelbaar bijzondere momenten, een jaar waarvan ik veel heb geleerd. Niet alleen over mezelf, maar ook over Amerika en over andere culturen. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en vloeiend Engels leren spreken. Ik heb heel veel lieve mensen leren kennen, waar ik altijd naartoe kan. Panama City is een tweede thuis voor mij. Terugkijkend kan ik niet geloven wat ik allemaal heb meegemaakt, maar één blik op mijn graduation foto’s of mijn prom dress, en ik weet weer dat ik écht mijn droom heb geleefd. By far the best year of my life!

Veel liefs, Marit Walraven