Wietske ging met het High School Programma naar school in Canada. Ze is weer terug in Nederland en kijkt terug op een geweldige tijd:

Hallo allemaal,

Ik ben nu sinds anderhalve week weer terug in Nederland en heb zo´n onwijs gave tijd gehad in Canada!

Een unieke ervaring!
Als ik terugblik heb ik zoveel nieuwe dingen gedaan en beleeft; dat zou ik voor geen goud willen missen. In het begin had ik niet durven hopen dat ik het z? ontzettend leuk zou gaan vinden. Natuurlijk hoorde of las ik verhalen van anderen die ook deze ervaring hadden, maar omdat het vaak een hele andere manier van leven is, kon ik me nooit echt helemaal in die persoon plaatsen; totdat ik het zelf meemaakte.

A brandnew life..!
In het begin was het best moeilijk. Je komt in een totaal andere omgeving waar je bijna niemand kent, maar het is natuurlijk ook een echte uitdaging. Vanaf dag 1 werd ik eigenlijk al wel gerust gesteld door mijn gastgezin. Mijn hostmoeder Val, hostvader Tim en hostzussen Camilla en Stacey zal ik nooit vergeten. We hebben zoveel plezier gehad, en het leuke van een gastgezin is dat je echt een band met elkaar kunt opbouwen in de tijd dat je daar bent. Of dat nou een halfjaar of een vol schooljaar is, dat maakt niets uit.

A new school..
Ik herinner dat ik de eerste dag op school best spannend vond. Ik mocht mijn eigen vakkenpakket samenstellen, dus ik ging met erg veel plezier en interesse de eerste dag naar school. Toch best eng, want de school was zo groot en iedereen wist waar die heen moest; behalve ik. Ik had wel een plattegrond van de school meegekregen, maar ben zelf erg slecht in het vinden van de weg, dus ik moet toegeven dat dat niet helemaal werkte. Ik heb af en toe maar gewoon wat rondgevraagd, en iedereen hielp me erg vriendelijk, geen probleem. Eigenlijk wist ik na 1,5 week precies waar alles was, de bibliotheek, cafetaria en mijn klaslokalen, wat me achteraf toch reuze mee viel. In het begin kostte het mij best veel energie om alsmaar Engels te praten, maar het was ook eigenlijk een uitdaging iedere dag weer. Dat ik zo snel mijn Engels zou verbeteren had ik allemaal durven hopen. Mijn leraren hielden in het begin rekening met dat ik misschien niet alles mee zou krijgen, dat vond ik erg fijn. Na 1,5 maand wist ik al zo veel meer dat ik geen enkel probleem had om de lessen te volgen.

..and new friends!
Ik had veel internationale vrienden gemaakt. Er waren veel tripjes en uitjes georganiseerd waar we elkaar goed leerde kennen. Dat vond ik erg fijn, omdat je in het begin nog niemand kent. Op school kreeg ik ook steeds meer Canadezen als vrienden. Vanaf het begin ben ik bij het voetbalteam gegaan. Een echte aanrader, want in een klap kende ik al een hele groep. We hadden elke dag (daar kon je voor kiezen) training, dus je leerde mekaar echt goed kennen. Er werden op mijn school heel veel sporten georganiseerd, en als je niet zo sportief was kon je ook bij de schoolkrant, boekenclub, decoratieclub gaan. Voor ieder wat wils.

Beleven van nieuwe tradities
Buiten school heb ik ook veel Canadese tradities meegemaakt, zoals Thanksgiving, Halloween en een echte Canadese kerst. Op televisie had ik er natuurlijk wel het een en ander over gehoord, maar als je het zelf meemaakt is het toch anders. Een echte familiegelegenheid met veel eten en drinken, helemaal mijn ding. Halloween was ook ontzettend leuk. Pompoenen uithollen en trick and treat (langs de deuren voor snoepjes) en vervolgens pompoenentaart eten. In het begin had ik mijn twijfels over die taart, maar het is nu een van mijn favorieten.

Nu alweer terug naar Nederland?
Toen de laatste week aan was gekomen kon ik niet geloven dat het al voorbij was. De tijd is echt voorbij gevlogen. Het afscheid was erg zwaar. Mijn hostmoeder moest erg huilen, en ook mijn hostvader had de tranen in zijn ogen. Voordat ik wegging had ik nog een diner met mijn vrienden en natuurlijk hield ook niemand het droog bij het afscheid. Zelfs mijn lerares kwam de laatste dag nog langs om gedag te zeggen. Toen moest in de bus in op weg naar het vliegveld. Je weet dat je nooit meer dit nog een keer gaat doen, dus ook al bezoek je de mensen nog een keer, het zal nooit meer zo worden als het was. Dat vond ik wel moeilijk. Eenmaal thuis was het goed om iedereen te zien. Toch had ik een dubbel gevoel. Ik vond het gaaf dat mijn vrienden, buren en familie langskwamen, maar was ook verdrietig dat ik de mensen in Canada moest achterlaten.

Mooie herinneringen en internationale vrienden!
Nu ben ik weer thuis en heb alle foto's in handen die ik het afgelopen half jaar heb gemaakt. Elke keer moet ik weer lachen. Ik heb een groot boek gekocht, waar ik alles inplak. Ik heb nog steeds erg veel contact met mijn gastgezin en vrienden. Canada is natuurlijk erg ver weg, maar als je zelf tijd en energie steekt om contact met mekaar te houden moet dat geen probleem zijn. In maart ga ik een vriendin opzoeken uit Duitsland. Ik heb ook een goede vriendin gemaakt die in de buurt van Milaan woont en een andere vriendin woont in Sardinië. Voor de rest veel Canadezen die ik een keer kan opzoeken in de zomer. Altijd leuk om elkaar een keertje op te zoeken. Mijn Engels is vloeiend, ik heb kennisgemaakt met veel Canadese tradities en mensen, een andere sport beoefend, heel veel op school geleerd, veel vrijwilligerswerk gedaan, wat wil je nog meer. Het is moeilijk uit te drukken in woorden, maar deze ervaring zal ik nooit vergeten, het is echt een ervaring voor het leven...