In het schooljaar 2007/2008 zat Martijn in Havo 5. Hij wist echter nog niet welke vervolgopleiding bij hem zou passen. In de loop van dat schooljaar heeft hij het plan opgevat om na zijn eindexamen naar het buitenland te gaan. Amerika leek hem wel wat. Op de voorlichtingsbijeenkomst van Travel Active heeft hij een switch gemaakt; Canada bleek een grotere uitdaging. We besloten dat hij voor vijf maanden zou gaan. Vanuit Travel Active werd er een stappenplan gemaakt. Zo volgden er o.a. interviews, werd het visum aangevraagd en werd een gastgezin gezocht. Kortom: hij ging goed voorbereid op reis! En dan begint letterlijk het loslaten van je kind! Mij werd duidelijk gemaakt dat er op Schiphol niet gehuild mocht worden, dat doen jongens niet. Dus mam, spaar me!

Als enige jongen ging hij met een stel dames op reis. Toen hij door de douane was, hield mijn invloed, vanaf dat moment, voor een groot deel op! De gebaren die ik maakte, dat hij zijn paspoort in zijn tas moest stoppen, werden niet meer opgepikt.
De eerste dagen waren heel spannend. (Niet alleen voor Martijn, maar ook voor mij.) De reis, de eerste kennismaking met zijn gastouders, school, etc. Van zijn gastmoeder kreeg ik te horen dat ze bij de eerste kennismaking op het vliegveld al het gevoel hadden dat het helemaal goed zat!

Martijn gaf na een paar weken al aan dat hij graag een heel schooljaar wilde blijven. Hij had het zo naar zijn zin. Hij voelde zich zeer welkom in het gastgezin. Elke dag met de schoolbus naar school, veel sporten en vooral veel nieuwe vriendschappen. Gelukkig kon geregeld worden dat hij tien maanden kon blijven. Op school heeft hij een heerlijke tijd gehad. Ook al wordt een diploma in Nederland niet erkend, Martijn vond het toch zijn eer te na om er met zijn pet naar te gooien. Zijn resultaten waren dan ook goed.

Alhoewel de eerste tijd heel spannend was, kwam er ook al heel snel een bepaalde rust. Het vertrouwen dat er goed voor je kind gezorgd wordt, leidde ertoe dat ik los kon laten. En met de moderne communicatiemiddelen van de huidige tijd was het mogelijk om geregeld contact te zoeken.

Martijn mocht met zijn gastgezin een weekje mee naar Mexico. Hij moest wel van zijn ouders toestemming hebben. Deze hebben wij (vaders hebben ook wat te zeggen!) gegeven. Mexico is gevoelsmatig van een andere orde dan Canada. Ik heb hem op zijn hart gedrukt dat hij vooral voorzichtig moest zijn op het vliegveld, geen tassen van anderen dragen, etc. Een week voordat hij ging, had ik een onrustig gevoel. Mijn gevoel bleek te kloppen. Alles was goed gegaan totdat hij werd gestoken door een stingray, een pijlstaartrog! Deze stond niet op het lijstje van mijn zorgen. Ofwel: je weet nooit uit welke hoek het gevaar komt. Weer wat geleerd!
We hebben Martijn opgezocht en we hebben en heerlijke tijd gehad. Wat een goed gevoel om je kind gelukkig te zien in een gezin waar hij zo welkom was. En wat leuk om een rondleiding op school te krijgen door een enthousiaste mentor.

Na 10 maanden hebben wij Martijn weer van Schiphol opgehaald. Ik zag aan zijn gezicht dat hij geëmotioneerd was. Hij vond het leuk om zijn familie weer te zien, maar had het er moeilijk mee dat hij afscheid had moeten nemen van mensen waarmee hij zo'n geweldige tijd heeft gehad.

Martijn was 17 jaar toen hij naar Canada ging. Ik heb hem in dat jaar zeer zeker gemist, maar ben erg blij dat wij als ouders hem deze ervaring hebben kunnen bieden. Hij is gegroeid, spreekt vloeiend Engels, is zelfstandiger geworden. Hij heeft geleerd dat anders, in de breedste zin van het woord, ook goed is! Zijn horizon is verbreed. Een rijker mens is hij geworden!

‘He has a wonderful personality', ‘he 's an ambassador for the Netherlands'. Wat heerlijk als anderen dit over jouw kind zeggen!

Kwaliteit is doen wat je zegt. De medewerkers van Travel Active doen wat zij zeggen! Dankzij hen kan niet alleen Martijn, maar ook ik terugkijken op een geweldig jaar!

Binnenkort gaat hij op vakantie.......... naar Canada!

Duiven, 20 juni 2010.
Ans Spee