taliaans! Ja, ik heb mijn geweldige High School jaar in Italië door mogen brengen. En niet zomaar ergens in Italië maar in Sicilië! En dan hoor ik denken: Hoe kom je op het idee om naar Italië te gaan? Waarom Italië?

Eerst dacht ik er ook niet aan om naar Italië te gaan. Immers als je aan highschool denkt dan denk je gelijk aan Amerika. Maar toen ik de brochure van Travel Active in de bus kreeg trok Amerika mij niet meer. Mijn oog viel op het altijd zonnige en cultuurrijke Italië. Het land waarin ze het ongemanierd vinden om met minder dan drie gangen te lunchen. Het land van de pizza’s (pizza’s zo groot dat als ik er middenin een gat zou maken ik hem zou kunnen dragen als poncho!) Italië, het land van de pastas en natuurlijk het land van de mafia. Italië is een land met een hele rijke cultuur, het land van het traditionele familieleven. Met name Sicilië is erg cultuurrijk. Je vindt er van Griekse tempels tot byzantijnse mozaïeken tot Arabische koepels.

Het wachten op een gastgezin vond ik erg spannend en toch ook eng. Je denkt toch: Is er wel een gastgezin voor mij? Straks gaan alle mensen voor een student van buiten Europa (dat klinkt toch interessanter dan ene meisjes uit Nederland).Ik had verwacht dat ik in het noorden van Italië werd geplaatst aangezien bijna elke uitwisselingsstudent in het noorden van Italië wordt geplaatst omdat daar immers meer gastgezinnen zijn. Dus ik was heel erg verrast (zeker niet in verkeerde zin!) dat Jessica mij belde en ik door een gastgezin uit Palermo was uitgekozen. Veel zuidelijker in Italië kan ook haast niet.

Toen ik voor het eerst het huis van mijn gastouders zag wist ik niet waar ik moest kijken. Het was een ontzettend grote villa met een zwembad in de tuin. Ik heb het echt ontzettend getroffen met mijn gastgezin. Het was een erg leuk gastgezin. Het was wel heel erg moeilijk om het Italiaans te leren. Toen ik er naar toe ging kon ik geen woord Italiaans spreken of begrijpen. Afgezien van een paar woorden zoals: pizza, grazie, buon giorno. Het leven in een gastgezin ging mij goed af. Er waren maar een paar kleine regeltjes zoals: Ik mocht niet na 8 uur nog met de bus. Ik moest zaterdagavond voor 2 uur weer thuis zijn. En ik moest mijn eigen slaapkamer schoonmaken. Verder hoefde ik eigenlijk niets te doen aangezien ze voor de rest van het huis een schoonmaker hadden. Ik ben nooit tegen problemen aangelopen met mijn gastgezin. Mijn gastmoeder stond dag en nacht voor mij klaar. In het begin was het wel moeilijk om te wennen aan alles. Je komt in een compleet andere wereld terecht. Ander eten, een ander klimaat, andere mensen, andere gewoontes kortom alles is anders. Ik raakte overal snel aan gewend. Met de taal ging het ook steeds beter. Na drie maand sprak ik al redelijk goed Italiaans. In het begin was het handen en voeten werk maar aangezien er niemand Engels laat staan Nederlands spreekt moet je wel Italiaans praten. Maar zo leer je de taal wel op zijn snelst!

Ik heb er absoluut geen dag spijt van gehad dat ik Italië heb gekozen. Het is een geweldig land. De Italiaanse cultuur is echt geweldig. Ik hoorde er gelijk bij als één van de familie. En dit vind je overal in terug. Bijvoorbeeld in de gastvrijheid, Italiaanse en in het bijzonder Siciliaanse mensen zijn veel opener en warmer. Mensen begroeten hier elkaar met een kus op de wang (ook de mannen bij elkaar!). En niet zoals hier in Nederland dat je even zwaait als je een bekende tegenkomt.De familie staat in het Italiaanse levenboven alles! Elke zondag kwamen er allemaal tantes en ooms en aten we allemaal samen aan de grote tafel in de tuin. En dat is niet zomaar een lunch, maar een Italiaanse lunch! Ik had het gevoel dat het elke zondag kerstmis was! Mijn gastmoeder was dan wel wiskunde lerares maar ze kon koken als een vijf sterren kok!

Maar aan alle pluspunten zitten natuurlijk ook minpunten. Maar alle pluspunten overtreffen de minpunten met gemak. Ik heb een geweldig jaar gehad. En nu mijn jaar afgelopen is vind ik het superjammer. Het was ook wel weer leuk om naar huis te gaan en al mijn familie en vrienden weer te zien. Maar je houdt toch gemengde gevoelens. Het lijkt wel of je in twee werelden leeft en ik heb het gevoel dat ik er tussenin hang.

Ik raad echt iedereen aan om aan een uitwisseling mee te doen. Niet alleen omdat je een andere taal en een andere cultuur leert. Maar ook omdat je zelfstandiger wordt, je veranderd, je groeit (op). Zo’n jaar doet je veel beseffen. Er zullen in een jaar altijd moeilijkere momenten zitten, bijvoorbeeld met kerst en oud&nieuw. Maar dat weegt nooit op tegen alle mooie momenten die ik heb mogen meemaken!

Een hart kun je niet in een vakje stoppen. Mensen zeggen vaak 'volg je hart' maar het kan je alle kanten opsturen. De mijne zal altijd voor een deel in Sicilië blijven.

Suzanne Maas,
uitwisselingsstudente Italië