De High School ervaringen van een moeder

In het schooljaar 2007/2008 zat Martijn in Havo 5. Hij wist echter nog niet welke vervolgopleiding bij hem zou passen. In de loop van dat schooljaar heeft hij het plan opgevat om na zijn eindexamen naar het buitenland te gaan. Amerika leek hem wel wat. Op de voorlichtingsbijeenkomst van Travel Active heeft hij een switch gemaakt; Canada bleek een grotere uitdaging. We besloten dat hij voor vijf maanden zou gaan. Vanuit Travel Active werd er een stappenplan gemaakt. Zo volgden er o.a. interviews, werd het visum aangevraagd en werd een gastgezin gezocht. Kortom: hij ging goed voorbereid op reis! En dan begint letterlijk het loslaten van je kind! Mij werd duidelijk gemaakt dat er op Schiphol niet gehuild mocht worden, dat doen jongens niet. Dus mam, spaar me!

Als enige jongen ging hij met een stel dames op reis. Toen hij door de douane was, hield mijn invloed, vanaf dat moment, voor een groot deel op! De gebaren die ik maakte, dat hij zijn paspoort in zijn tas moest stoppen, werden niet meer opgepikt.
De eerste dagen waren heel spannend. (Niet alleen voor Martijn, maar ook voor mij.) De reis, de eerste kennismaking met zijn gastouders, school, etc. Van zijn gastmoeder kreeg ik te horen dat ze bij de eerste kennismaking op het vliegveld al het gevoel hadden dat het helemaal goed zat!

Martijn gaf na een paar weken al aan dat hij graag een heel schooljaar wilde blijven. Hij had het zo naar zijn zin. Hij voelde zich zeer welkom in het gastgezin. Elke dag met de schoolbus naar school, veel sporten en vooral veel nieuwe vriendschappen. Gelukkig kon geregeld worden dat hij tien maanden kon blijven. Op school heeft hij een heerlijke tijd gehad. Ook al wordt een diploma in Nederland niet erkend, Martijn vond het toch zijn eer te na om er met zijn pet naar te gooien. Zijn resultaten waren dan ook goed.

Alhoewel de eerste tijd heel spannend was, kwam er ook al heel snel een bepaalde rust. Het vertrouwen dat er goed voor je kind gezorgd wordt, leidde ertoe dat ik los kon laten. En met de moderne communicatiemiddelen van de huidige tijd was het mogelijk om geregeld contact te zoeken.

Martijn mocht met zijn gastgezin een weekje mee naar Mexico. Hij moest wel van zijn ouders toestemming hebben. Deze hebben wij (vaders hebben ook wat te zeggen!) gegeven. Mexico is gevoelsmatig van een andere orde dan Canada. Ik heb hem op zijn hart gedrukt dat hij vooral voorzichtig moest zijn op het vliegveld, geen tassen van anderen dragen, etc. Een week voordat hij ging, had ik een onrustig gevoel. Mijn gevoel bleek te kloppen. Alles was goed gegaan totdat hij werd gestoken door een stingray, een pijlstaartrog! Deze stond niet op het lijstje van mijn zorgen. Ofwel: je weet nooit uit welke hoek het gevaar komt. Weer wat geleerd!
We hebben Martijn opgezocht en we hebben en heerlijke tijd gehad. Wat een goed gevoel om je kind gelukkig te zien in een gezin waar hij zo welkom was. En wat leuk om een rondleiding op school te krijgen door een enthousiaste mentor.

Na 10 maanden hebben wij Martijn weer van Schiphol opgehaald. Ik zag aan zijn gezicht dat hij geëmotioneerd was. Hij vond het leuk om zijn familie weer te zien, maar had het er moeilijk mee dat hij afscheid had moeten nemen van mensen waarmee hij zo'n geweldige tijd heeft gehad.

Martijn was 17 jaar toen hij naar Canada ging. Ik heb hem in dat jaar zeer zeker gemist, maar ben erg blij dat wij als ouders hem deze ervaring hebben kunnen bieden. Hij is gegroeid, spreekt vloeiend Engels, is zelfstandiger geworden. Hij heeft geleerd dat anders, in de breedste zin van het woord, ook goed is! Zijn horizon is verbreed. Een rijker mens is hij geworden!

‘He has a wonderful personality', ‘he 's an ambassador for the Netherlands'. Wat heerlijk als anderen dit over jouw kind zeggen!

Kwaliteit is doen wat je zegt. De medewerkers van Travel Active doen wat zij zeggen! Dankzij hen kan niet alleen Martijn, maar ook ik terugkijken op een geweldig jaar!

Binnenkort gaat hij op vakantie.......... naar Canada!

Duiven, 20 juni 2010.
Ans Spee

Elze haar avonturen in Colorado!

Al zoekend naar vrijwilligerswerk, kom ik op de website van Travel Active terecht. Het ziet er vrolijk en overzichtelijk uit, dus blijf ik hangen. Al snel klik ik op het kopje ‘High School'. Nieuwsgierig als ik ben, lees ik het aandachtig door. Het klinkt enorm leuk en het is echt wat voor mij. Ik zeg tegen mijn ouders dat het maar goed is dat ik me nog niet heb ingeschreven bij de hogeschool voor Journalistiek, want ik heb iets anders gevonden!

Na maanden van overleg en geregel sta ik dan eindelijk in augustus op Schiphol met twee grote koffers en een ticket naar Amerika in mijn hand. Alsof ik volgende week weer terug ben lopen mijn ouders, broer, beste vriendin en ik richting de groep. Wanneer alle high school-ers zijn ingecheckt begint het toch te kriebelen. ‘'Tien maanden'', denk ik...dat is best lang... Ik kijk een beetje verdwaasd om me heen en zie dat iedereen afscheid aan het nemen is. Als ik me omdraai geeft Kelly, mijn beste vriendin, me een knuffel en ik begin spontaan te huilen. Ik ga ze missen...

Nog een keer achterom kijkend met betraande ogen loop ik door de paspoort controle. Ze zijn uit zicht. Ik slaak een diepe zucht en denk: ‘'Het avontuur begint''.
‘'No Kelsey, it's your turn!'', roep ik richting haar kamer. Mijn (gast)zusje probeert altijd onder het uitruimen van de afwasmachine uit te komen. Mijn leven is normaal geworden hier wat geweldig is, maar dan zitten er ook weleens discussies bij met je gastfamilie. Ik woon nu vijf maanden bij de Baileys in Colorado, maar het voelt als langer. Nederland is ver weg, maar daar heb ik weinig last van. Het dagelijks leven gaat ook hier gewoon door. School, basketbal, thuis. Ik heb het soms te druk om mijn blog bij te houden! Morgen heb ik weer een basketbalwedstrijd. De hele school komt kijken, dus ik ben best zenuwachtig, maar ook heel opgewonden. Wat een energie steken ze hier in sport zeg.

Kelsey is inmiddels naar de keuken gekomen en ze steekt haar tong naar me uit. Een half uurtje later zitten we samen op de bank. Ik probeer haar wat Nederlands te leren, maar ver komen we niet. We zetten een film op, ik klim op de bank en ik voel me thuis.

In gedachten verzonken kijk ik uit het vliegtuigraampje. Mijn ogen zijn nog een beetje waterig. Ik ben weer onderweg naar Nederland. We stijgen op en ik kijk achterom naar de prachtige Rocky Mountains en ik vraag me af wanneer ik hier weer zal landen.

Er staan wel honderd mensen als ik de aankomsthal inloop. Ik knuffel mijn familie en vriendinnen. Weer een zucht... ik ben weer thuis.

Na weer een beetje kennismaken met Nederland, aardig wat heimwee naar Amerika en een rustige zomervakantie, sta ik in september voor de Hogeschool voor Journalistiek op mijn eerste schooldag. Ik ben trots op mezelf, omdat ik de stap heb gemaakt om naar het buitenland te gaan. Ik zal de rest van mijn leven genieten van die goeie beslissing. Vol zelfvertrouwen stap ik naar binnen. Op weg naar weer een nieuw avontuur.

Myrthe ging op High School avontuur in Colorado!

High School in Amerika, kom maar op!

Mijn High School avontuur is allemaal begonnen toen ik per toeval op de website van Travel Active terecht kwam. Ik had er nooit echt over nagedacht dat 10 maanden High School zou zijn weggelegd voor mij. Toch begon het meteen al te kriebelen toen ik alles doorgelezen had. M'n ouders werden die avond nog ingelicht over wat ik die middag had gelezen. Een paar maanden later zijn we naar de eerste informatie bijeenkomst gegaan en toen is alles eigenlijk heel snel gegaan. Van de een op de andere dag stond ik op Schiphol, met hele gemengde gevoelens.
Gelukkig kon ik in New York al een beetje wennen aan het Engels spreken en natuurlijk het tijdsverschil. In mijn gastgezin wat bestond uit een vader, moeder, zusje van dezelfde leeftijd en een heleboel huisdieren werd ik meteen heel hartelijk ontvangen. Na een week voelde ik me al helemaal thuis, het voelde gewoon als een tweede familie. Natuurlijk was het spannend om de eerste dag naar school te gaan. Zou het echt zo zijn zoals in de films? Mijn antwoord werd na de eerste stap in de school meteen al bevestigd. Met vakken als Spaans, Multimedia, en Anatomie werd naar school gaan echt een feest. Ook maakte ik vele vrienden buiten schooltijd, bijvoorbeeld bij Key Club of tijdens de dagelijkse Lacrosse trainingen. Een meisje uit Nederland is voor Amerikanen natuurlijk best wel interessant.

Zo vloog er een maand voorbij en ik had het gevoel alsof ik al een half jaar in Colorado woonde, ik voelde me er zo thuis. Natuurlijk heb ik ook wel eens momenten gehad dat ik dacht: Ik wil nu gewoon even lekker thuis op de bank liggen met een tijdschrift. Zelfs fietsen door de regen heb ik wel eens gemist. Toch staan er zoveel mooie momenten in Amerika tegenover dat ik mijn High School jaar voor geen goud had willen missen. Zo heb ik tripjes met mijn gastgezin gemaakt naar LA en Seattle. ik heb een les bijgewoond over het menselijk lichaam met een echt lijk en last but not least: Prom! En ook kan ik met trots zeggen dat ik getuige ben geweest van de inauguratie van Barack Obama.

De vrienden die ik in Amerika heb gemaakt zijn echt vrienden voor het leven en mijn gastzusje een zus om nooit te vergeten. Als je aan een High School jaar begint weet je dat het een keer ophoudt, daar wilde ik liever nog even niet over nadenken.

Gelukkig was er een mooie afsluiting. Mijn ouders en zusje kwamen en werden de beste vrienden met mijn gastgezin. Samen hebben ze toegekeken hoe mijn gastzusje en ik de caps in de lucht gooiden bij de graduation. Wat was het zwaar om afscheid te nemen van de eerst wild vreemde mensen die nu mijn familie waren.De prachtige staat Colorado en natuurlijk ook High School. Eenmaal thuis was het wel even een overgang. Je vrienden en familie in Nederland leven natuurlijk ook allemaal gewoon verder. Het staat niet stil bij waar je gebleven bent. Ook Nederlands spreken ging niet zo vlot meer als een jaar daarvoor.

Ik was dan ook blij dat ik een maand later alweer Engels kon spreken want mijn gastzusje en vriendin kwamen op bezoek. Door hen Nederland te laten zien en meemaken heb ik aan hun reacties een beetje kunnen zien hoe het geweest is voor mijn gastgezin in Colorado om mij in huis te hebben. Het vergt veel energie en ik ben ze heel erg dankbaar. Inmiddels is het alweer 3 maanden geleden sinds ik terug ben. Ik zit nog elke dag met mijn hoofd in Amerika maar ik heb wel goed een scheiding kunnen maken tussen mijn leven daar en mijn leven hier. Innerlijk heb ik het gevoel zo veel ouder en wijzer te zijn dan een jaar terug.

Misschien is het High School niveau niet zo hoog als het niveau hier in Nederland maar toch leer je zo ontzettend veel van een jaar in Amerika. De cultuur en de mensen leren je zo veel en ook moet je goed op je eigen benen kunnen staan. Ik merk dat veel mensen het besef niet hebben dat de wereld groter is dan alleen Nederland. Ik hoop dat meer mensen mee gaan maken wat voor mij een fantastisch jaar is geweest. Dus voor de mensen die nu ook per toeval op de website zijn gekomen, misschien veranderd het je leven wel!

Myrthe van Harten, USA 2008-2009

Het einde nadert! Na een jaar High School Argentinië: naar huis...

¨Nou Julie, tot volgende week!¨ schreef mama als afsluiting van haar email. Maar ik geloof haar niet. Hoe kan dat nou zijn. Ik, volgende week, thuis? Ik geloof het niet. Ik bevat het niet. Het is geen kwestie van dat ik niet naar huis wil of wel. Maar je moet begrijpen dat ik hier mijn leventje heb opgebouwd. Ik heb hier een topfamilie, lieve vrienden en het voelt allemaal zo vertrouwd. Ik heb mijn plekje gevonden binnen deze familie, binnen deze gemeenschap.
Die eerste maanden keek ik van alles nog op. Van de mensen, de straten, de huizen, de levensstijl, het ritme van het leven, de structuur van de school, het eten. Nu weet ik niet beter.

De Spaanse taal onder de knie in een jaar!
Dit jaar heb ik gevochten om Spaans eigen te maken. Het is niet makkelijk geweest. Maar ik kan eindelijk toegeven dat het me dan uiteindelijk WEL gelukt is. Wat zal ik het gaan missen, dat Spaans praten. Nu pas begrijp ik hoelang een jaar kan zijn. Hoeveel er in een jaar gebeuren kan. Hoeveel je kan veranderen als persoon. Ik blijf ik, maar met een nieuwe familie, een nieuwe identiteit en veel nieuwe ervaringen.

I love Argentinië!
En wat heb ik veel van het land mogen zien. Van het puntje in het noorden tot het puntje in het zuiden. Van het westen tot het oosten. Ik ben verliefd. Op het landschap wat je tegenkomt. Zo uitgebreid, zo puur. Begin met sparen en kom naar Argentinië. Je zult geen spijt krijgen! Gister vroeg iemand me of ik nogmaals Argentinië zou kiezen als ik de kans had. Ja, zeker weten. De mensen zijn zo gastvrij en oprecht hier. Ze zijn trots dat jij hier een jaar wil wonen. Ze zullen je welkom laten voelen. Die heerlijke asado, al die mates die ik gedronken heb met een Argentijn, die hoeveelheid snoepgoed dat ze hebben. Je zult er niet genoeg van krijgen. (Totdat je opeens 6kilo meer weegt)

Klaar. Over. Uit..
Ik ben zo dankbaar dat het jaar zo vlekkeloos voorbij is gegaan. Geen problemen met de familie, geen problemen in de maatschappij of op school. Niemand die me slecht heeft behandeld, altijd even vriendelijk. Het jaar is zoals ik me het had kunnen voorstellen of zelfs beter. Het doet pijn dat het op een einde komt. Het einde van mijn uitwisseling. Alsof je een boek hebt uitgelezen. Einde. Over.

Nooit meer het praatje dat je uitwisselingsstudente bent voor een jaar... Nee, kom ik terug, ben ik een toerist, iemand voor een paar weekjes. Geen inwoner meer. Ik zal geen deel meer uitmaken van de gemeenschap. Ik zal alleen op visite komen. Dit verhaal is net zo chaotisch als mijn gedachten in mijn hoofd. Ik ben blij, verdrietig, zenuwachtig, boos, gestrest. Alles wat je maar bedenken kan, ben ik.

Het afscheid
Komende dagen zal ik lekker thuis zijn. Morgenavond feestje hier, mijn despedida (afscheid). Zaterdag komen mensen langs, loop ik nog eens een rondje. In de avond is er een feestje ergens. En dan zondag, slik, pak ik de traffic naar Buenos Aires. Begint mijn 35uur durende reis. Gelukkig samen met Paula en Marijke, mijn collegaatjes die me zo dierbaar zijn geworden door afgelopen jaar. Samen begonnen we aan dit jaar, samen eindigen we het. Wij zijn de laatste die zijn overgebleven van alle Nederlanders. Een kwestie van nog langer blijven, ging niet eens. *trots*

Goed,
einde.punt.over

Groetjes Julie

Highschool in the USA: So Different!

Babette had met het Highschool programma van Travel Active de tijd van haar leven. Lees hieronder hoe zij haar high school jaar in de USA heeft beleefd.

Hee Nederlanders uit het kikkerlandje,

Op de helft...
Daar zit ik dan.. hier in Amerika, op de helft van mijn high school jaar. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Zo maak je plannen om te gaan, zo zit je al op de helft en is het alweer bijna over. Kan me nog goed herinneren hoe ik vorig jaar kriebels had om aan dit avontuur te beginnen. Kan mijn gevoel bijna niet omschrijven, als ik moet beschrijven hoe ik erover denk en voel om over 5 maanden weer naar ‘huis' te gaan.

Alles is nieuw
Alles wat ik hier heb opgebouwd moet ik achterlaten. Stapte in het vliegtuig van Schiphol naar een wild vreemd land; Amerika, dat ik alleen maar kende van films en tv. Liet mijn dierbare familie en vrienden achter om een avontuur aan te gaan, maar hoe het zou worden, hoe het eruit zou zien en wat te verwachten wist ik niet. Daar landde ik in een plaatsje genaamd Redmond, Oregon. Ik begon met niks, ging met vreemde mensen mee naar hun huis in een stad genaamd Bend, ergens in het midden van Oregon. Nieuwe vriendschappen zijn ontstaan en een nieuw leven was begonnen, een totaal ander leven met andere gewoontes en een nieuwe leefstijl. Heb me aangepast aan de cultuur.

Een jaar er tussenuit geweest
En zo meteen moet en ga ik weer terug. Heb het gevoel dat ik 2 levens leid. Mijn leven in Nederland dat ik heb onderbroken door een heel ander leven te leiden voor een jaar, en zo meteen weer op te pakken. En dan dit leven, dat ik na 1 jaar achter ga laten en niet meer in terug kom.. In ieder geval niet op de manier hoe ik het nou heb beleefd.

Hoeis hetom.......?
Hoe is het nou om in het buitenland bij een gastgezin in een nieuwe omgeving in een andere cultuur naar school te gaan? Hoe is het nou om te ervaren hoe andere leven? Hoe is het nou om andere gewoontes en verschillen te ontdekken? Hoe is het nou om een andere kijk op de wereld te begrijpen? Hoe is het om je aan te passen in een totaal andere cultuur? Is het eigenlijk een nutteloos jaar waarvan je niks leert maar alleen maar geld aan uit geeft?

Ik weet zeker dat sommige van jullie dit wel eens hebben afgevraagd en hebben bedacht hoe het zou zijn. Natuurlijk ben ik ik en zijn dit mijn ervaringen en mijn kijk op mijn jaar, dat ik jullie geef. Als allereerste wil ik zeggen dat dit absoluut geen nutteloos jaar is. Wie dat denkt, zou eigenlijk zelf eens zo'n jaar moeten doen. Natuurlijk gaat mijn Engels ontzettend vooruit, nonstop in het Engels communiceren op een leuke manier dat is superom een taal onder de knie te krijgen. Op school is het heel anders dan in Nederland, met andere vakken; wie heeft er nou forensic science gehad op de middelbare school? Of Interior Design? Of Ceramics? Of marketing? Of photography? Of American Government? En zo kan ik nog wel even doorgaan.. Ik had nooit gedacht dat ik zoveel zou leren hier, ik had helemaal niet zoveel verwacht, wilde graag een nieuwe cultuur leren kennen en een avontuur aangaan, want die kriebels in je buik zijn geweldig. Ik had nooit gedacht dat ik zo veel zou leren, zo veel te weten zou komen over mezelf, over wie ik ben en wat ik wil. Je gaat in je eentje ergens heen, niemand om je heen die jou kent en die jou kan beïnvloeden, jij staat er alleen voor en je moet het zelf allemaal aanpakken en doen en er wat van maken. En natuurlijk door in zo'n andere cultuur te leven met andere gewoontes en andere gedachtes kom je te weten wat JIJ wilt en wat JIJ belangrijk vind in jou leven. Je word zoveel sterker. Het is een geweldige ervaring en ik zou het iedereen dan ook aanraden die de mogelijkheid heeft om een jaar in het buitenland door te brengen. Niet als vakantie, maar echt als een part of a family. Een vakantie geeft een heel ander beeld van een land dan wanneer je zelf een part van het alledaagse leven bent.

Aanpassen en zelfstandig worden
Vanuit je eigen familie leer je normen en waarden, in een andere familie kunnen die normen en waarden erg verschillen. Zo verschilt dat ook hier in mijn gastfamilie. Je leidt niet meer dat leventje dat je gewend was, je moeder staat niet voor je klaar, je kunt niet terecht bij je familie met problemen, je familie is er niet om je te begrijpen. Je moet het zelf oplossen, erover praten, iemand leren vertrouwen en weten wat je wel en wat je niet kunt zeggen om de ander niet te kwetsen en hun cultuur niet te beledigen. Zo is je brood niet gesmeerd voor school en word er van je verwacht dat je je eigen was doet. Er is ook een hele andere rangorde in de familie of er is geen rangorde. Het is allemaal anders dan thuis. Door rekening te houden met wat andere mensen denken over iets, door hun kijk op de wereld proberen te begrijpen en door te luisteren naar wat zij belangrijk vinden, door hun normen en waarden te respecteren leer je zoveel. Leren om op de juiste momenten niks te zeggen en leren op de juiste momenten een discussie aan te gaan. Leren over wat jezelf belangrijk vind maar ook wat voor andere mensen zo belangrijk kan zijn. Iedereen is verschillend, onze culturen zijn zo verschillend. En het is echt geweldig om die cultuurverschillen te ontdekken.

Het is echt niet alleen maar een fun jaar, er zijn genoeg momenten dat je er doorheen zit of er even geen zin in hebt of je niet weet wat je moet doen en je niet weet hoe je het het beste kunt oplossen. Er is niemand aan wie je het zou kunnen vragen, JIJ moet het doen JIJ moet het oplossen JIJ moet verzinnen wat de beste manier is om het aan te pakken. Erachter komen hoe je dingen op de beste manier oplost. Confrontaties aangaan en soms een ruzietje hebben, maar weer uitpraten dat hoort erbij. Wat je thuis hebt geleerd moet je toepassen en je probeert je zo goed mogelijk te gedragen. Natuurlijk in het begin, maar op een gegeven moment voel je je ‘thuis' en dat moet ook wel. Je kamer is een rotzooi geworden en je bent echt een part of the family geworden. Je wordt niet meer speciaal behandeld, maar als een part of the family. Je komt meer te weten over hoe je gastfamilie werkelijk in elkaar zit en hoe het in dit Amerikaanse leventje werkelijk aan toe gaat.

Typisch Amerikanen
Zo heb ik hieronder een lijstje van enkele dingen die mij zelf erg zijn opgevallen over het algemeen; over de Amerikanen.

• Verwacht geen planning van wat je gaat doen, ze denken op het moment waar ze zin in hebben ze spreken niet van te voren af ‘next Friday gaan we wat leuks doen' Ze bekijken het per dag.
• Amerikanen zijn relaxter
• Ze stellen alles uit, het komt wel een keertje.
• ‘I will be there soon' betekent tussen nu en 5 uur.
  
  
  Amerikanen zijn relaxter.
• Ze hebben maar 1 kerstdag. Het gaat alleen maar om de cadeaus, voelde als sinterklaas.
• Shoppen is hier gewoon met de auto van de ene grote mall naar de andere.
• Amerikaanse bioscopen hebben geen reclames terwijl er hier op tv ‘als je naar een programma aan het kijken bent dat een uur duurt' wel 8 reclames hebt tussen door.
• Amerika heeft grote drugs en alcohol problemen.
• Amerikanen zijn erg trots op hun land.
• Heel normaal om alleen maar een vork te krijgen en met je vork te eten in je rechterhand, en je linkerhand onder de tafel.
• Amerikaanse porties zijn echt heel erg groot, zelfs een small. Als je het niet op krijgt neem je het gewoon in een boxje mee naar huis.
• Amerikaanse feestjes beginnen om 6pm en eindigen om 12am.
• Amerikanen starten de dag vroeger en gaan vroeger naar bed.
• Het is heel normaal om meer dan 500 tv zenders te hebben.

Sport is heel groot en belangrijk, het gaat niet om having fun het gaat erom om de beste te zijn number one, anders ben je niks.

• Alle Amerikanen zijn een mix van Europeanen.
• Amerikanen gebruiken Fahrenheit, Miles, Inches en foots, Cups and spoons.

Dit zijn enkele dingen die me zijn opgevallen, kan nog wel even doorgaan.

Een ander klimaat en een andere omgeving
Het is trouwens ook te gek om eens zo in een ander klimaat te leven, een land klimaat. Warme zomers en koude winters. Woon op een golfcourse, elke dag met de auto naar school. In de winter skiën in de zomer river floaten. Even lekker een berg beklimmen of even gaan jagen. Je kunt niet gewoon een tentje opzetten ergens in the woods aangezien je een kans hebt dat een mountain lion even een bezoekje komt brengen of misschien een kleine zwarte beer die je eten even weg komt pikken. En zo heeft dit land ook andere feestdagen en andere regels. Zo word Halloween niet gevierd en hebben wij geen thanksgiving, zo heeft Amerika geen sinterklaas. Het is echt een hele hele ervaring die ik nooit meer vergeet. Ik ben nog steeds dezelfde Babette als ik terug kom maar wel veel wijzer. Ik heb hier al zoveel leuke dingen mee gemaakt, sommige dingen realiseer ik nog steeds niet ik zit eigenlijk in 1 lange droom en ik denk dat wanneer ik weer terug ben in Nederland ik pas echt begin te realiseren wat ik allemaal heb meegemaakt.

Voor de rest, breng ik natuurlijk het grootste deel van mijn jaar door op een high school. Noem iets, en het is anders dan in Nederland.. echt NIKS is hetzelfde.Op de volgende pagina vind je daaromwat feiten over mijn high school.

Interressante High School feitjes

• Natuurlijk de wel bekende gele schoolbussen, ja die bestaan en zijn er echt.
• Oefeningen voor het brand alarm zijn er elke maand, een oefening voor als iemand met een wapen de school in zou komen hebben we ook al een keer gehad. En een uitleg over hoe de schoolbus in elkaar zit heb ik ook meegekregen, waar de nooduitgangen zijn etc. ‘
• Kluisjes zijn groter, ze hebben zelfs haakjes aan de binnenkant.
• Je hebt ook een locker kluisje als je PE classes hebt. Je hebt dus ook echt een locker room zoals je die in films ziet.
• De kluisjes hebben cijfer codes van die draaiknoppen, ik moet in totaal 3x 6cijfers onthouden, 2x 6 cijfers voor mijn kluisjes en 1x 6cijfers voor mijn leerlingen nummer. - Iedereen gaat 4 jaar naar highschool.
• Je hebt geen echte klassen van 28 kinderen per klas maar je hebt freshman's 9^th grade, sophomores 10^th grade, juniors 11^th grade en seniors 12^th grade en dat zijn de ‘klassen.'
• Er zijn altijd wedstrijden tussen de verschillende klassen, seniors juniors etc.. Zoals powderpuff game, meisjes die American football spelen. Juniors tegen Seniors etc etc.
• Veel mensen kopen hun lunch op school, een kantine met pizza patat aardappels salades en weet ik veel wat allemaal, ja het is zoals in films dat je met je food ergens aan een tafel gaat zitten.
• Gym Assembly's en auditorium Assembly's, samen komen van alle klassen voor mededelingen, ook elke keer op de dag van een dance of een belangrijke game. Ook heb je apparte Assembly's voor seniors etc. En zo hadden we met kerst ook een Christmas Assembly.
• In elk klaslokaal hangt een Amerikaanse vlag.
• Je zit aan van die tafels die je ook in films zit, van die tafels waar de stoelen aan vast zitten. Niet echt comfortable.
• Je kunt met freshman's, sophomores, juniors en seniors in dezelfde klas zitten, bijv bij forensic science het kan helemaal gemengd zijn.
• De vakken die je kunt kiezen zijn zo verschillend met die van Nederland. Je hebt zoveel meer keuze, je moet alleen zorgen dat je in je senior jaar genoeg credits hebt om te graduate.

Alles is vanuit school, dus ook het sporten.

• Er zijn heel wat sporten waaraan je kunt deelnemen.
• Voor sommige sporten zijn tryouts, omdat er teveel mensen mee willen doen.
• Voor de rest heb je ook nog clubs waaraan je kan deelnemen, zo heb je bijvoorbeeld de cheerleaders, het dance team, het debate team kun je mee doen aan de schoolmusical kun je in verschillende schoolbands zitten etc etc.
• Als je aan een sport deelneemt train je elke dag na school voor wel 2,5 uur. Meestal van 3 tot half 6.
• Je hebt wedstrijden tegen andere scholen, en heel veel mensen van je school komen kijken om hun school aan te moedigen. Altijd erg leuk en een hele leuke sfeer. Iedereen is heel erg involved met school.

En dan zijn er nog (niet onbelangrijk) de dances!

• Dan heb je nog de school dances. Elke dance heeft een thema. Zo heb ik al de glowdance gehad die buiten was en iedereen had glowsticks, ook heb ik al de stoplight dance gehad; droeg je rood was je taken, groen was single en geel was dat je het niet wist. ‘Hier in Amerika hebben ze geel licht in plaats van orangje licht'
• De 3 grootste dansen zijn; Homecoming ‘feest gevierd dat je weer ‘thuis' komt, op school,' Winterformal en Prom. Alle 3 formal dances. Die amerikanen hebben dus veel jurken en pakken in de kast hangen.
• Deze 3 dances werken ook met dates.. de jongens vragen de meisjes om samen naar de dance tegaan, meestal op een hele orginele manier ‘zo kwam een jongen op een paard aanzetten met een bos bloemen.' Je gaat uiteten voordat je naar een formal dance gaat meestal met een grote groep.

Volgens mij is dit zo'n beetje alles wat ik kan vertellen over school. Zoals je kunt lezen totaal anders dan onze Nederlandse school, en dat maakt het zo leuk. Het is totaal verschillend. Ik zal vast nog wel wat vergeten zijn te vertellen maar ik hoop dat ik jullie er een beetje een goed beeld van heb kunnen geven.

Geef er je eigen draai aan!
Ik denk dat ik een lang genoeg verhaal heb geschreven over mijn experiences. Ik wil jullie een zo goed mogelijke indruk geven van wat zo'n high school jaar nou inhoud. Al kan ik je wel met 100% zekerheid zeggen, als je gaat word het niet hetzelfde als mijn jaar. Elke highschool is different en iedereen ervaart het anders.

Voordat ik aan mijn avontuur begon heb ik ook heel wat verhalen gelezen, allemaal wel leuk en in de grote lijnen klopt het ook wel maar iedereen geeft er zijn eigen draai aan en iedereen maakt er wat anders van.

Het gaat met mij heel erg goed, en ik ben heel positief over alles. Ik heb nog maar 5 maanden te gaan en het belangrijkste om te doen is tegen alles wat je aangeboden krijgt'JA' te zeggen, je hebt nog maar 5 maanden en daarna is het echt voorbij, en kun je alleen nog maar terug kijken. Het is genieten.

Liefs van Babette uit het Amerikaanse leven.

Lisa begint al helemaal te wennen in Zuid Afrika!

Lisa ging met het High School Programma van Travel Active naar Zuid Afrika. Na de eerste maand begint het volgenshaar nu allemaal een beetjete wennen! Lees hier haar ervaringen:

Zo. Inmiddels heb ik dan mijn eerste maand in Zuid Afrika overleefd. Zo voelt het ook ec ht wel een beetje, ik moet zeggen dat ik heel blij ben dat de eerste maand de moeilijkste schijnt te zijn en ik niet nog zo'n maand tegemoet ga. Aan de ene kant was deze maand leuk, het was allemaal nieuw, anders en spannend. Maar dat alles zorgde ook voor een gigantische cultureshock en ik kan je vertellen, dat is dan weer alles behalve leuk. Daarbij kwam ook dat ik de waterpokken kreeg en dus een week thuis heb gezeten waardoor ik in mijn derde week zo goed als van voor af aan begon. Ik had in die week namelijk gigantische heimwee gecreëerd, echt ik heb me nog nooit zo gevoeld. Maar dat soort momenten zijn ook wel weer heel erg leerzaam en doen je dingen beseffen. En after struggle... comes ease.

Goed, een maand, heel wat huilbuien en die verschrikkelijke waterpokken verder besloot ik 2 weken geleden dat het absoluut niet ging werken op deze manier. Ik besloot dat ik wil genieten en andere mensen me kunnen helpen, maar ik uiteindelijk degene ben die dit jaar tot een succes moet en wil maken. De eerste exchange student zit alweer thuis in Duitsland en ik weet dat er elk jaar wel mensen zijn die het programma niet afmaken. Ik wil daar natuurlijk niet tussen zitten! Ik had een maand verspilt aan heimwee hebben en naar huis willen, maar ik heb hier nog 10 maanden te gaan en daar wil ik volop van genieten! Ik bedoel natuurlijk, daar ga ik volop van genieten.

Ik ben inmiddels wat meer gewend op school, ik weet mijn weg te vinden en zit inmiddels een beetje in de stof en weet waarover gesproken wordt. Ik ben eigenlijk zo verbaasd dat het zo snel beter gaat met mijn Engels. Ik kan de dagelijkse gesprekken volgen, lachen om de grapjes en ik ken inmiddels heel wat niet-woordenboek woorden zeg maar. Af en toe best vervelend, want als ik naar Nederland bel zeg ik geen ja maar yes en dingen als I don't know. Ook praat ik verder in het Engels zonder dat ik het door heb nadat ik iets Engels geciteerd heb. Mijn Nederlands zal wel heel erg slecht zijn als ik over een jaartje weer thuis ben, haha. Het is grappig dat je begint te denken, tellen en dat soort dingen in Engels. Maar ik moet zeggen dat ik het Nederlands best wel mis en het fijn vind als ik een brief of mail kan schrijven of gewoon kan bellen met Nederland. Ik schrijf ook echt heel erg veel brieven hier, maar krijg ook heel veel brieven en kaartjes. Dat is natuurlijk heel erg leuk om te lezen, te bewaren en nog zo'n honderd keer te lezen.

De mensen hier in Zuid Afrika zijn wel heel erg anders. Iedereen is heel vriendelijk en heel erg behulpzaam maar echt echte vrienden heb ik nog niet gemaakt. Ik zou dat ook niet in twee weken in Nederland doen denk ik. Maar het is hier nogal onhandig om elkaar op te zoeken buiten school omdat iedereen in andere wijken woont en het openbaar vervoer hier niet zo betrouwbaar is. Ze raden mij echt af om met de taxi te gaan omdat dat gewoon heel gevaarlijk kan zijn. Ik ben trouwens wel heel goed bevriend met een Duits meisje dat in mijn klas zit. Ik zit met twee Duitse meisjes in de klas, we zijn de enige exchange students op school. Het ene meisje is nogal nerdie, maar met Annika kan ik het heel goed vinden. We wonen in dezelfde wijk dus kunnen elkaar opzoeken in het weekend.

De mensen hier zijn trouwens over het algemeen wel ontzettend leuk. Iedereen woont hier best wel klein. Voor hun is dat natuurlijk normaal. Er zijn hier heel veel bedelende mensen enzo. ,maar iedereen hier is echt altijd vrolijk. Mensen dansen voor de etalages om zichzelf te kunnen zien, iedereen lacht en zingt op straat. Iedereen zegt je ook gedag en als je iemand aan kijkt krijg je altijd een glimlach echt heel erg leuk. Het is ook best wel aanstekelijk, ik word er zelf ook gewoon vrolijk van om al die vrolijke mensen om me heen te hebben.

Deze maand is trouwens Ramadan hier en ik zit op een school waar veel moslims naar toe gaan, dus iedereen doet zo'n beetje mee aan de Ramadan. Annika doet ook mee, ik heb een avond bij haar gegeten en gezien how they break the fast (ik weet niet hoe je dat in Nederlands zegt.. shame on me). Was echt heel erg leuk en gezellig en vooral LEKKER! Maar door de Ramadan zijn er op dit moment ook geen sportactiviteiten na school. Gelukkig gaat dat na deze maand weer beginnen en natuurlijk ga ik daaraan deelnemen. Ik wil graag gaan volleyballen en de cross country doen. Cross country is hardlopen, maar je loopt door de bossen, bergen enz. Ik doe dat dus meer om iets te zien van de omgeving dan om het hardlopen. Cross country is nu afgelopen en start pas weer in februari dus tot die tijd ga ik waarschijnlijk tafeltennis doen. Er is niet zo heel erg veel te kiezen hier op school, maar het gaat me er gewoon ook omdat ik bezig ben en wat mensen leer kennen. Door de Ramadan doen mensen ook niet zoveel leuke dingen. Dus iedereen in mijn klas zegt dat ze ons mee uit nemen na de Ramadan, dus daar kijken we wel naar uit! Een leraar wil ons ook mee nemen naar Robben Eiland en mijn maths/physics teacher gaat me de townships laten zien omdat ik dat graag wil zien. Dus dat is allemaal wel erg leuk!

Maar hey, ik heb nog helemaal niet verteld hoe geweldig Zuid Afrika is! Het is hier echt zo super mooi. Ik woon aan de kust, lekker dichtbij het strand. Er zijn hier echt overal bergen, rotsbergen, beboste bergen echt van alles. Iedereen vind mij toch wel heel erg zielig dat ik elke ochtend zo vroeg op moet, maar eigenlijk ben ik helemaal niet zielig. In de tijd dat ik naar school rijd komt namelijk de zon op. Ik geniet daar elke dag weer van, echt geweldig is dat. Vanaf sommige plekken kun je neer kijken op de oceaan met alle bergen. En dan rond kwart over 7 komt de zon op. Echt heel stom, maar dat is zo'n lion king achtig gevoel haha. Je moet je voorstellen, de Afrika bomen (weet je wel, van die bomen die als een T lopen e n dan alleen blaadjes boven hebben) en dan de zon die opkomt van achter de bergen. En dan al die verschillende kleuren in de lucht, echt geweldig.

Ik moet zeggen dat de natuur hier sowieso heel mooi is. Als ik op het schoolplein zit zie je de bergen en als er een beetje wolken zijn (wat niet zo vaak is) zie je berg-wolk-berg, echt super. Ik zit dan met Annika in de pauze die berg te bekijken terwijl dat voor iedereen hier natuurlijk gewoon normaal is.

Sorry voor mijn stomme uitleg hoor, maar het is gewoon nogal moeilijk te beschrijven. Jullie moeten gewoon maar allemaal naar Zuid Afrika komen om het zelf te bekijken. Ik denk dat iedereen het hier fantastisch zou vinden, dus jullie mogen best een beetje jaloers op mij zijn dat ik zo vroeg op mag .

Ik heb op dit moment niet zo heel veel te vertellen omdat het nieuwe er een beetje af is en ik nu gewoon in het dagelijks ritme zit, ik ga naar school, doe wat huiswerk, doe wat boodschappen en ga in het weekend af en toe weg, maar over het algemeen is het ‘ gewone' leventje niet zo interessant om uitgebreid te bespreken hier haha. Maar als de Ramadan over is...

Ik ga trouwens in September de 4-daagse trip naar het Kruger National Park en Blyde River Canyon doen, dus daar komt dan een uitgebreid verslag (+foto's) van! Ik heb daar echt gigantisch veel zin in, ik kijk er echt naar uit en hoop dat het me ook goed zal doen en ik me daarna beter voel en mijn tijd van genieten hier dan kan beginnen, want daar kom ik natuurlijk voor.

Groetjes Lisa

Merit in Zuid Afrika

Meritbeleefde mooie avonturen inZuid Afrika. Met het Highschool Programma van Travel Active ging zij een semester naar een High School in South Afrika. Nu ze weer thuis is vertelt ze haar ervaring:

Hoi allemaal,

Twee weken geleden ben ik terug gekomen uit South Africa waar ik een semester High School heb gedaan. Zes maanden geleden kwam ik in een nieuwe wereld met andere culturen, talen, gewoontes, mensen en natuur. Er is niemand die je kent en voor hen ben jij ook een vreemdeling. Maar ik heb het overleefd en ik heb echt een ontzettend leuke tijd gehad! Veel nieuwe vrienden gemaakt en een tweede familie erbij. Ik heb erg veel geleerd en veel dingen gezien. Het was een ervaring die ik nooit zal vergeten.

14 december was de laatste schooldag dus vanaf toen heb ik lekker vakantie gehouden. Ik ben veel tijd met vrienden doorgebracht, af en toe lekker een dagje naar het strand, ik ben nog naar Cape Point, een zeehondeneiland en Robbeneiland geweest en ik heb bij Lisa (de andere Nederlandse exchange student) gelogeerd en zij bij mij. Robbeneiland was echt heel interessant! Onderweg naar Robbeneiland hebben we zelfs nog walvissen gezien en op het eiland nog een paar pinguïns en struisvogels. We kregen eerst een rondleiding in de bus over het eiland heen. En daarna kregen we een rondleiding van een ex-gevangene in de gevangenis.

Een week voordat ik zou vertrekken ben ik nog voor de laatste keer een dagje naar school geweest om afscheid te nemen van al mijn klasgenoten. De dag voordat ik naar huis ging heb ik nog een afscheidsfeest gehad. Dat was echt ontzettend leuk. Aan de andere kant ook weer niet omdat ik van iedereen afscheid moest nemen.

Het afscheid nemen was echt ontzettend lastig. Na honderd tranen en duizend knuffels moest ik dan toch echt naar het vliegveld toe. Waar ik na een uurtje met nog meer knuffels en nog meer tranen door de gate heen moest om het vliegtuig naar Londen te halen. In het vliegtuig had ik gelukkig wel een beetje kunnen slapen waardoor de vliegreis best snel ging. Op Londen moest ik helaas wel lang wachten vanwege technische problemen aan het vliegtuig. Maar goed, toen ik eindelijk op Schiphol aankwam stonden mijn familie en mijn vriendinnen (wat een leuke verassing was, want ze hadden gezegd dat ze niet konden komen) me al op te wachten. Het was erg leuk om iedereen weer terug te zien.

Ik heb ontzettend genoten van het afgelopen jaar. Het was echt een super leuke ervaring. Ik ben blij dat ik in een niet-blanke buurt en op een niet-blanke school zat. Want zo heb ik echt het leven daar kunnen ervaren. Iedereen was ontzettend aardig en ik voelde me er echt thuis.

Zuid-Afrika is een ontzettend mooi en gevarieerd land. Ik heb natuurlijk niet alles gezien. Maar wel ontzettend veel. De natuur is echt heel mooi en de mensen zijn heel erg aardig. Het is ook een land dat veel problemen had en nog steeds heeft. Ik heb daar natuurlijk wel wat van gemerkt. Er is veel armoede, mensen leven op straat en in krottenwijken. Er is criminaliteit en de werkloosheid is ontzettend hoog.

Ik kwam bij een familie die niet de rijkste is, maar dat is helemaal niet belangrijk. Wat belangrijk was is dat ze me het gevoel gaven dat ik een familielid was en dat hun huis mijn huis was. En dat ik er altijd welkom ben als ik nog een terug ga. En dat ga ik zeker.

Liefs,
Merit

Ps: Bekijk ook mijn foto's!

Hege's High school jaar voldeed aan het 'filmbeeld'.

Hege vertrok met het High School Programma van Travel Activenaar Amerika voor het grote avontuur! Lees hier de ervaringen van Hege:

Een laatste knuffel aan m'n vader en moeder op Schiphol, en dan draai ik me toch echt om om te beginnen aan het avontuur waar ik zo lang op heb moeten wachten. Helemaal klaar om de wijde wereld in te gaan!

Ik wilde altijd al een jaartje iets anders gaan doen na mijn VWO, een ‘break' voordat ik weer een aantal jaren aan een studie vast zou zitten. Een jaar High School in de USA leek me dan ook iets wat precies bij mij zou passen: ver weg zijn maar toch een vaste basis hebben, mogelijkheid hebben om vloeiend Engels te leren spreken en een andere cultuur van binnen en buiten te leren kennen.

En het paste inderdaad perfect bij mij, Amerika heeft me zo'n beetje alles gegeven wat ik wilde. Ik ging naar een ontzettend grote High school, dat alles groots aanpakte. Ik heb in 3 toneelproducties van de school gespeeld, het was ontzettend gaaf om in het Engels te acteren. Ook zat ik in de staff van de schoolkrant, op de ‘buitenlandpagina' had ik mijn eigen column. Naschoolse activiteiten zijn dé manier om mensen te leren kennen, in de schoolbanken leer je mensen toch niet van hun gezelligste kant kennen. (In veel van mijn klassen lagen er altijd wel een paar leerlingen te slapen, en de rest van de klas keek ontzettend verveeld uit z'n ogen.)

De eerste maand vond ik het lastig om te wennen aan al het nieuwe. Ik miste mijn eigen gezinnetje thuis ontzettend, want mijn gastgezin deed alles anders dan ik gewend was. Andere gewoonten, tijden, onderlinge relaties, ongeschreven regels, en dan nog cultuurverschillen, je komt echt in een totaal andere wereld terecht. Maar na verloop van tijd ging ik me helemaal thuis voelen en werd Amerika mijn ‘Second Home'. Amerikanen eten ook veel vaker, vetter en meer dan Nederlanders, en als exchange student die zich behoort aan te passen ga je hier al gauw ongemerkt vrolijk in mee. Door veel te fitnissen in een nabij fitnesscentrum heb ik gelukkig het hele jaar door dezelfde garderobe kunnen blijven dragen.

Wat mij erg opviel op de High school is hoe zeer het voldeed aan het ‘filmbeeld' dat iedereen er van heeft. De stereotypen leerlingen, joelende menigten tijdens football wedstrijden, en de manier waarop ze met elkaar omgaan. Na een halve maand zeggen de meisjes al ‘love you!' tegen je en de jongens stellen onnozele vragen om maar je ‘amazing accent' te kunnen horen.

Mijn gastgezin had niet de mogelijkheid en tijd om me half Amerika te laten zien, maar dat had ik van te voren ook niet verwacht. Toch heb ik nog aardig wat gezien om me heen, door mee te gaan op tripjes van school of met andere gezinnen. De kerk waar mijn gastgezin heenging was voor mij een bron van bezigheden, zij organiseerden skitrips, huizenbouwprojecten, weekendjes naar het strand of gewoon gezellige barbecues.

In Amerika heb ik echt gevonden wat ik zocht: een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid, beter inzicht, een wereldwijde blik, avontuur, nieuwe contacten, een heel goed mondje Engels.

Travel Active gaf mij vanaf de eerste kennismaking al het gevoel dat ze alles goed zouden regelen, en dat hebben ze inderdaad gedaan, van voorbereiding tot begeleiding op de plek tot het weer aanpassen in Nederland. Ik denk dat een jaar High school voor iedereen wat heeft, als je maar openstaat voor nieuwe dingen en er naar op zoek gaat. Ik voel me nu helemaal gereed om met de rest van mijn leven te beginnen, met zoveel levenservaring moet het nu wel goed komen!

Hege van Dijke - North Carolina, Amerika