Een terugblik van Wietske op een onwijs gave tijd in Canada!

Wietske ging met het High School Programma naar school in Canada. Ze is weer terug in Nederland en kijkt terug op een geweldige tijd:

Hallo allemaal,

Ik ben nu sinds anderhalve week weer terug in Nederland en heb zo´n onwijs gave tijd gehad in Canada!

Een unieke ervaring!
Als ik terugblik heb ik zoveel nieuwe dingen gedaan en beleeft; dat zou ik voor geen goud willen missen. In het begin had ik niet durven hopen dat ik het z? ontzettend leuk zou gaan vinden. Natuurlijk hoorde of las ik verhalen van anderen die ook deze ervaring hadden, maar omdat het vaak een hele andere manier van leven is, kon ik me nooit echt helemaal in die persoon plaatsen; totdat ik het zelf meemaakte.

A brandnew life..!
In het begin was het best moeilijk. Je komt in een totaal andere omgeving waar je bijna niemand kent, maar het is natuurlijk ook een echte uitdaging. Vanaf dag 1 werd ik eigenlijk al wel gerust gesteld door mijn gastgezin. Mijn hostmoeder Val, hostvader Tim en hostzussen Camilla en Stacey zal ik nooit vergeten. We hebben zoveel plezier gehad, en het leuke van een gastgezin is dat je echt een band met elkaar kunt opbouwen in de tijd dat je daar bent. Of dat nou een halfjaar of een vol schooljaar is, dat maakt niets uit.

A new school..
Ik herinner dat ik de eerste dag op school best spannend vond. Ik mocht mijn eigen vakkenpakket samenstellen, dus ik ging met erg veel plezier en interesse de eerste dag naar school. Toch best eng, want de school was zo groot en iedereen wist waar die heen moest; behalve ik. Ik had wel een plattegrond van de school meegekregen, maar ben zelf erg slecht in het vinden van de weg, dus ik moet toegeven dat dat niet helemaal werkte. Ik heb af en toe maar gewoon wat rondgevraagd, en iedereen hielp me erg vriendelijk, geen probleem. Eigenlijk wist ik na 1,5 week precies waar alles was, de bibliotheek, cafetaria en mijn klaslokalen, wat me achteraf toch reuze mee viel. In het begin kostte het mij best veel energie om alsmaar Engels te praten, maar het was ook eigenlijk een uitdaging iedere dag weer. Dat ik zo snel mijn Engels zou verbeteren had ik allemaal durven hopen. Mijn leraren hielden in het begin rekening met dat ik misschien niet alles mee zou krijgen, dat vond ik erg fijn. Na 1,5 maand wist ik al zo veel meer dat ik geen enkel probleem had om de lessen te volgen.

..and new friends!
Ik had veel internationale vrienden gemaakt. Er waren veel tripjes en uitjes georganiseerd waar we elkaar goed leerde kennen. Dat vond ik erg fijn, omdat je in het begin nog niemand kent. Op school kreeg ik ook steeds meer Canadezen als vrienden. Vanaf het begin ben ik bij het voetbalteam gegaan. Een echte aanrader, want in een klap kende ik al een hele groep. We hadden elke dag (daar kon je voor kiezen) training, dus je leerde mekaar echt goed kennen. Er werden op mijn school heel veel sporten georganiseerd, en als je niet zo sportief was kon je ook bij de schoolkrant, boekenclub, decoratieclub gaan. Voor ieder wat wils.

Beleven van nieuwe tradities
Buiten school heb ik ook veel Canadese tradities meegemaakt, zoals Thanksgiving, Halloween en een echte Canadese kerst. Op televisie had ik er natuurlijk wel het een en ander over gehoord, maar als je het zelf meemaakt is het toch anders. Een echte familiegelegenheid met veel eten en drinken, helemaal mijn ding. Halloween was ook ontzettend leuk. Pompoenen uithollen en trick and treat (langs de deuren voor snoepjes) en vervolgens pompoenentaart eten. In het begin had ik mijn twijfels over die taart, maar het is nu een van mijn favorieten.

Nu alweer terug naar Nederland?
Toen de laatste week aan was gekomen kon ik niet geloven dat het al voorbij was. De tijd is echt voorbij gevlogen. Het afscheid was erg zwaar. Mijn hostmoeder moest erg huilen, en ook mijn hostvader had de tranen in zijn ogen. Voordat ik wegging had ik nog een diner met mijn vrienden en natuurlijk hield ook niemand het droog bij het afscheid. Zelfs mijn lerares kwam de laatste dag nog langs om gedag te zeggen. Toen moest in de bus in op weg naar het vliegveld. Je weet dat je nooit meer dit nog een keer gaat doen, dus ook al bezoek je de mensen nog een keer, het zal nooit meer zo worden als het was. Dat vond ik wel moeilijk. Eenmaal thuis was het goed om iedereen te zien. Toch had ik een dubbel gevoel. Ik vond het gaaf dat mijn vrienden, buren en familie langskwamen, maar was ook verdrietig dat ik de mensen in Canada moest achterlaten.

Mooie herinneringen en internationale vrienden!
Nu ben ik weer thuis en heb alle foto's in handen die ik het afgelopen half jaar heb gemaakt. Elke keer moet ik weer lachen. Ik heb een groot boek gekocht, waar ik alles inplak. Ik heb nog steeds erg veel contact met mijn gastgezin en vrienden. Canada is natuurlijk erg ver weg, maar als je zelf tijd en energie steekt om contact met mekaar te houden moet dat geen probleem zijn. In maart ga ik een vriendin opzoeken uit Duitsland. Ik heb ook een goede vriendin gemaakt die in de buurt van Milaan woont en een andere vriendin woont in Sardinië. Voor de rest veel Canadezen die ik een keer kan opzoeken in de zomer. Altijd leuk om elkaar een keertje op te zoeken. Mijn Engels is vloeiend, ik heb kennisgemaakt met veel Canadese tradities en mensen, een andere sport beoefend, heel veel op school geleerd, veel vrijwilligerswerk gedaan, wat wil je nog meer. Het is moeilijk uit te drukken in woorden, maar deze ervaring zal ik nooit vergeten, het is echt een ervaring voor het leven...

Stephanie combineerde High School in Nieuw Zeeland met Work & Travel in Australië.

Stephanie combineerdehet Travel Active High School programma in Nieuw-Zeeland met Work & Travel in Australië! Lees hier haar ervaringen:

Ik zie me nog naar Utrecht reizen in september. Het einde van mijn middelbare school carrière zat eraan te komen en ik had besloten een jaar weg te gaan. Reizen naar een ver onbekend land. Eerst was ik vastbesloten te gaan backpacken door Australië maar al snel kwam ik erachter dat er ook zoiets bestond als het highschool programma. Dat leek me waanzinnig om te doen en ideaal om te combineren met mijn backpackavontuur. Na de bijeenkomst was ik ervan overtuigd: Ik ga eerst voor een semester (half jaar) naar een high school in Nieuw-Zeeland en vervolgens vlieg ik door naar Australië waar ik een half jaar ga backpacken. Na lang wachten was het dan eindelijk zover op 18 juli. Ik zat in het vliegtuig richting Auckland vergezelt door nog 2 andere geluksvogels.

Na een lange vlucht van 33 (!) uur kwam ik eindelijk aan in ‘God's own paradise'. In Nieuw-Zeeland kwam ik te wonen in Rotorua. Een stad in het midden van het noordereiland. Rotorua staat naast de stinkende zwavellucht (daarom ook wel rottenrua genoemd ) vooral bekend om de maori cultuur, spa's en spectaculaire geisers.

Ik woonde bij een heel leuk gastgezin bestaande uit gastmoeder Sharlene, gastvader Kevin en een gastzusje van 8 Clelland. Het was een echt kiwigezin, waar niets boven rugby ging maar bovenal gezelligheid centraal stond. We woonden naast de school waar ik naar toe ging: Rotorua Girls High School. Jup, ik ging daar naar een heuse meisjesschool. Compleet anders dan hier in Nederland natuurlijk. Ik zat in het eindexamenjaar daar, met als grootste meevaller dat ik geen uniform aan hoefde.

De school was verdeeld in 4 houses: Hinemoa, Rangiuru, Rukuwai en Karenga. Deze houses strijden tegen elkaar in onder andere sportwedstrijden. In Nieuw-Zeeland kun je ongelofelijk veel verschillende vakken volgen. Psychology, Dance, Japanese, Hairdressing en Maori performing arts om maar eens wat te noemen. En ook de sporten die je kan beoefenen variëren van onderwater hockey tot abseilen. Je kon kiezen uit wel 45 sporten!

Er waren veel internationale studenten, het leukste was dan ook zeker international day op school, waar iedereen in traditionele klederdracht naar school kwam. Een heel ander gezicht dan dat je iedereen dagelijks in hetzelfde uniform ziet rondlopen. De hele dag waren er allerlei activiteiten verzonnen die te maken hadden met verschillende culturen. In een ander land, maak je natuurlijk ook veel gekke blunders. Zo stapte ik aan het begin steeds in aan de verkeerde van de auto, ging ik de eerste dag op zoek naar een speciaal meisjestoilet en dacht ik dat het brandalarm af ging terwijl dat de zoemer was.

Het meest genoten heb ik van alle uitstapjes die ik maakte met mijn gastmoeder en gastzusje. Ieder weekend gingen we wel ergens anders heen en ik heb op die manier veel van Nieuw-Zeeland kunnen zien. En aan het einde van het jaar maakte ik samen met alle andere buitenlandse studenten die met NZIIU (de partnerorganisatie van Travel Active) in Nieuw-Zeeland waren een geweldige trip naar het zuidereiland. Tijdens die reis heb ik heel veel leuke mensen leren kennen en waanzinnige dingen mogen meemaken zoals een bungy-jump, een sneeuwstorm in het Antarcticacentrum, over een gletsjer wandelen en zwemmen met dolfijnen.

Na mijn High School avontuur, brak in Nieuw-Zeeland de zomervakantie aan. Mijn ouders kwamen me opzoeken en samen met hen ben ik nog verder gaan reizen door dit mooie land. Het meest bizarre was nog wel om kerst te vieren aan het strand. Na oud en nieuw was het tijd om verder te reizen en mijn ouders weer gedag te zeggen. Australia, here I come!

Deze keer bracht het vliegtuig mij naar Sydney. En hier begon mijn backpackavontuur waar ik zo lang naar had uitgekeken. De eerste dag voelde ik me een heel klein meisje in een grote stad, gelukkig kwam een vriendin mij vergezellen voor de eerste 2 maanden. Samen zijn wij via Melbourne naar Mildura gereisd waar wij actief zijn begonnen met poetswerk en druiven plukken. We zaten in een heel gezellig hostel waar we vaak met zijn alle kookten, uitgingen en leuke dingen deden. In zo'n workhostel maak je echt vrienden voor het leven! Helaas verdiende het fruitplukken niet genoeg geld en voor we het wisten hadden we via het Work and Travel kantoor een baan geregeld op Hamilton Island. Hier werkten we als kamermeisje in een viersterren appartement.

Na 3 maanden hard werken ging ik dan eindelijk rondreizen. Ik vloog terug naar Melbourne en hervatte mijn reis. Het mooiste vond ik de outback. Op weg naar Alice Springs stopte de bus in Cooper Pedy. Dit is echt de gekste plaats waar ik ook ben geweest want de mensen wonen hier onder de grond, want daar is een heerlijke constante temperatuur van 24 graden. Heel bijzonder om dan ook in een ondergrondshotel te slapen.

Vervolgens trok ik van Cairns terug naar Sydney. Waar ik naast vreemde andere activiteiten zoals krokodillen aaien, kangaroo eten, koala's knuffelen, skydiven en zorben, natuurlijk ook een poging heb gewaagd met surfen. Wat overigens geen groot succes was.

Wel heb ik enorm genoten van snorkelen in great barrier reef en van fraser island. Een zeer apart strand eiland met geweldige meren, waaronder het schoonste meer ter wereld: Lake McKenzie.

Terug aangekomen in Sydney vervolgde ik mijn reis in Fiji. Hier heb ik nog 2 weekjes kunnen luieren op het strand, en Fiji verkennen. In het vliegtuig zat ik samen met het Fiji rugby sevens team (rugby met 7 spelers) die net wereldkampioen waren geworden, dus werden we feestelijk onthaalt met fijiaanse muziek en was het de rest van de tijd nog lang feest in Fiji.

Vervolgens ging ik naar het laatste land dat ik aan zou doen tijdens deze ‘wereldreis': de verenigde staten. Ik vloog naar Denver waar ik samen met mijn vriendje en zijn ouders nog een rondtour heb gemaakt langs de rocky mountains, yellowstone, st louis en chicago. Vanuit daar verliet ik iedereen weer en ging ik naar mijn laatste stop: LA. Daar heb ik nog 9 dagen mogen vertoeven; in Disneyland, Venice Beach en natuurlijk de Walk of Fame.

Na 51 weken weg te zijn geweest uit Nederland kwam ik dan eindelijk weer aan in Amsterdam. Ik heb echt een geweldig jaar gehad en kan iedereen de combinatie High School en Work & Travel aanraden. Het is echt een geweldige combinatie van twee te gekke programma's!

Groetjes,

Stephanie Sarneel

High School in Australië, dat ga ik doen na mijn examens!

Allard ging met het High School Programma van Travel Active een jaar naar school in Australië. Lees hieronder hoe hij dit jaar heeft beleefd:

Ik zit in 5 Havo. Nog een paar maanden en dan moet ik beslissen wat ik wil gaan doen na school. Mijn moeder vertelt me dat een kennis naar school gaat in Amerika, en vraagt of dat niets voor mij is. Ik besluit rond te kijken wat het precies inhoudt en kom al snel op de site van Travel Active terecht. Terug van de voorlichting weet ik het zeker, dit ga ik doen! Nu nog een land kiezen, Australië klinkt wel heel gaaf; groot, warm en Engelstalig. Ik weet het zeker, Highschool in Australië, dat ga ik doen na mijn examens! Ik kan niet wachten...

Nog een half uur voordat we in moeten checken. Afgelopen weken al mijn spullen en benodigdheden gekocht, alle visa en papieren in bezit. Ik ben er klaar voor. Samen met Floris, Roosmarijn en Manouk vlieg ik naar Australië. Roosmarijn blijft in Sydney. Manouk, Floris en ik vliegen door naar Melbourne waarna ik nog drie uur in de auto moet zitten voordat ik in mijn woonplaats Horsham ben. Mijn avontuur is begonnen.

Straks naar school. Vorige week het uniform aangeschaft en een paar leraren ontmoet. Er zitten nog twee uitwisselingsstudenten bij mij op school, Erik uit Zweden en Lisa uit Duitsland dus ik heb in ieder geval lotgenoten. Met de schoolbus in uniform naar school, dat is wel wat anders dan in mijn spijkerbroek op de fiet, des te leuker dus.

Ik zit nu al drie maanden in Australië. Mijn gastouders en ik zijn helemaal aan elkaar gewend en ik heb een vaste vriendengroep waar ik bijna elke dag na school mee afspreek. Op zaterdagavond hebben we feestjes van mensen die 18 worden, erg groot en heel anders dan ik gewend ben. In plaats van een discotheek ga je naar een zogenaamde ‘Hall', een weiland met een schuur waarin het feest plaats vindt.

Zes maanden in Australië, de tijd vliegt en het is echt een geweldige ervaring. Mijn vrienden hier zijn geweldig. De trip naar Queensland met honderd andere uitwisselingsstudenten was de beste vakantie ooit, erg leuk om bij te praten en verhalen te horen van anderen. Nog een maanden dan vlieg ik alweer terug naar Nederland. Vandaag zijn mijn ouders aangekomen. Mijn Highschool periode zit er op en nu ga ik een maand met mijn ouders de leukste plekken bij langs. Mijn school laten zien en naar vrienden en andere bekenden toe. Vervolgens vliegen we naar Cairns (Queensland) om hier twee weken vakantie te vieren. Het is geweldig en fijn om mijn hele jaar in Australië eens rustig herbeleven aan het strand in de zon.

Net een week terug in Nederland en gelijk alweer aan het werk. Over twee maanden ga ik studeren, ik weet al wat: Commerciële Economie in Groningen. Eerst nog even twee maanden werken en bijkomen van mijn geweldige jaar in Australië. Wat ben ik blij dat ik deze ervaring heb opgedaan en ik kan niet wachten om terug te gaan.

Nu ik een jaar terug ben zit ik weer helemaal in het Nederlandse leven, maar dan wel met een Australisch tintje. Ik bel nog elke twee weken met mijn beste vriend in Australië en stuur regelmatig kaartjes en brieven om contact te houden. Deze zomer komt hij naar Nederland met zijn ouders voor twee weken!

De ouders van Frank vertellen hun ervaring tijdens hun zoon zijn avontuur in de USA!

Frank ging met het High School Programma van Travel Active een jaar naar de High School in Florida, Amerika. De ouders van Frank vertellen hun ervaring tijdens hun zoon zijn avontuur in de USA!

Een bezoek aan een studiebeurs vorig jaarhad grote gevolgen voor onze zoon Frank en ons gezin. Frank kwam thuis en zei:

' Nu weet ik weet wat ik wil gaan doen: Een jaar High School in de USA! Ik kan dan mijn Engels verbeteren en een mooie levenservaring opdoen.'

Wij waren even verbaasd, maar daarna ook enthousiast over dit plan. We hebben het een weekje in de 'week' gezet, er veel over gepraat en over nagedacht. Want een jaar is toch wel heel erg lang, de kosten die er aan verbonden zijn, de heimwee die je kan krijgen, je moet flexibel en zelfstandig kunnen zijn én dan nog alle ups and downs die je op je pad tegen zal gaan komen. Maar Frank bleek zeer zeker van zichzelf en wilde er echt helemaal voor gaan. Al snel was duidelijk dat Frank (met onze instemming) voor Travel Active als organisatie koos.

De aanmeldingsformulieren gingen de deur uit. Daarmee ging ook een nieuwe wereld voor ons open van voorlichting, gesprekken, interviews, brieven schrijven aan het toekomstige gastgezin, erg veel formulieren invullen en andere ‘paperassen', een visum aanvragen en ophalen, inentingen regelen, bank en verzekeringszaken uitzoeken en nogveel meer. Kortom: vooral veel regelen en organiseren. Maar met af en toe een luisterend oor en wat hulp vanTravel Active kwamen we er wel uit.

Nu nog even slagen en..... wachten op een gastgezin. Dat slagen lukte (zelfs met een 7 voor Engels!), examen,- en afscheidsfeestjes voor familie en vrienden volgden, maar het Amerikaanse gastgezin liet nog op zich wachten. De hele zomervakantie ging Frank werken om zijn eigen zakgeld voor de USA te verdienen en ..... wachtte hij in spanning op een ‘hostfamily‘ die 10 maanden hun ‘home and familylife' met hem zouden willen gaan delen. Op15 augustuskwam dan eindelijk het verlossende telefoontje van Travel Active.

De familie Koch in Winter Garden (Florida) wilde graag een Nederlandse exchange student. Hun oog was gevallen op Frank's leuke brief : hij was vriendelijk, spontaan, open, flexibel, had gevoel voor humor en hij was ook nog een voetballer.

Op Schiphol was er een afscheid met een lach en een traan: daar ging onze zoon, 17 jaar oud, helemaal alleen door de douane ...... zomaar voor een jaar weg uit ons gezin, omdat hij zichzelf wilde ontwikkelen in een hele andere wereld dan de onze. Wat een moed en wat een lef! Wat een dapper avontuur! Je hoopt maar dat je hem, als ouders, genoeg diepe wortels en vooral ook sterke vleugels hebt gegeven om deze wijde wereld in te ‘vliegen'.

Frank kwam bij een geweldig leuk gastgezin:de familie bestond uit fijne en zeer betrokken gastouders, een sportieve gastbroer van 17 jaar en een leuke gastzus van 14 jaar en een hele lieve hond. Frank had het al erg snel naar zijn zin en besefte dat hij het met deze familie bijzonder goed getroffen had. Het weer was voor Frank in het begin behoorlijk wennen, want het was heel erg warm en vochtig (met gigantische onweersbuien!) in Florida. Nog voordat hij zich had ingeschreven op school werd hij al ‘ontdekt' tijdens een partijtje voetbal en mocht hij ‘kicker' worden in het Varsity American Footballteam van zijn High School. Dit was wel heel bijzonder voor een exchange student. Wat een ervaring meteen al in de eerste week.

Na verloop van tijd was Frank helemaal gewend, vond ‘alles' zelfs heel normaal, school ging goed en Engels sprak en schreef hij na een paar maanden vlot en goed. Hij heeft zich snel en soepel aangepast aan zijn nieuwe gezin, de nieuwe leefomgeving en zijn wel erg drukke Amerikaanse leventje. Wat vooral bestond uit naar school gaan, sporten (eerst football, daarna soccer) en veel homework. Wij waren natuurlijk beretrots op hem, genoten en leefden op afstand met hem mee en vonden het heel bijzonder en dapper wat hij deed.

Gedurende het jaar (o.a. met Sinterklaas, Kerstmis en Pasen ) hadden wij als families leuk contact met elkaar. We waren betrokken met elkaar als gezin. Ook hadden we gedurende het jaar nog weleens contact met Travel Active wat wij als heel prettig ervaren hebben.

In mei zijn we zelf (en ook Frank's broer later nog in Juni ) een kijkje gaan nemen bij Frank en zijn gastgezin. We konden nu met eigen ogen zien hoe onze zoon zich kiplekker voelde in zijn nieuwe gezin en hoe deze familie hem had opgenomen als een echte zoon en broer. We zagen nu ook hoe goed ze hem eigenlijk kende. Een hele leuke ervaring! We konden het goed met elkaar vinden, hadden ook overeenkomsten. We hebben als families samen een 18 th birthday en graduationparty gegeven voor de beide jongens. We hebben toen de verdere familie, bevriende families, mensen van de kerk en alle vrienden ontmoet en zelf kunnen ervaren hoe geliefd Frank bij iedereen was. Ook hebben we nog de PROM mee kunnen maken. We hebben een bezoek aan de West Orange High school gebracht en enkele leraren gesproken. We zijn ook nog een paar dagen met Frank alleen opgetrokken, zodat we even alleen van hem konden genieten, gewoon lekker ouderwets even samen bijkletsen.

Vervolgens laat je je zoon achter in de wetenschap dat hij het nog heel erg moeilijk gaat krijgen om afscheid te nemen van deze fantastische familie, de leuke vriendenclub en........dit super jaar! Maar je weet ook dat hij er levenslange vriendschappen aan over heeft gehouden. En vooral heel veel levenservaring. En........geen rugzak maar een koffer vol met fantastische belevenissen en onvergetelijke ervaringen!

Frank was een jaar zo ver weg.....maar toch ook zo dichtbij! Door de e-mails, de wekelijkse telefoongesprekken, zijn website, maar vooral ook door de dagelijkse gesprekken op o.a. verjaardagen, het werk, of zomaar bij de bakker en de supermarkt. Je had altijd gesprekstof. Iedereen in onze omgeving had altijd zeer veel belangstelling voor ons en het Amerikaanse avontuur van Frank.

Het jaar High school was niet alleen een heel bijzonder, speciaal en onvergetelijk jaar voor Frank, maar ook voor ons als gezin. We hadden het voor geen goud willen missen!

Groetjes,
Hans en Annelies van der Vliet
ouders van exchange student Frank

Lees ook het reisverhaal van Frank over zijn tijd in Amerika!

Frank vertelt over zijn ‘Year of a million dreams!

Frank ging een jaar met het High School Programma van Travel Active naar school in Florida!

Year of a million dreams! Dat was mijn High School jaar 07-08! Waarom? Ik heb mijn droom echt geleefd: Na lang wachten op een gastgezin kwam ik uiteindelijk op een droomplek terecht.

Bij de Koch Family in Winter Garden (bij Orlando), Florida. De familie bestond uit 4 personen: Cliff (47), Heidi (47), Tyler (18) en Cassidy (14), en de hond Cinnamon. De familie was sportief, actief en heel betrokken met mij.

De eerste weken op school waren wel even wennen. Het was vroeg opstaan! En lange dagen maken vanwege de naschoolse activiteiten. En het was ook nog erg warm. Maar ik maakte ik al snel veel vrienden. Ik heb in het varsity football en het varsity soccer team van de high school gespeeld. Ook heb ik in verschillende clubs gezeten zoals Student Government. School in Amerika is geweldig! Door alle verschillende sport teams en clubs hoef je je nooit te vervelen en maak je snel vrienden op school. Omdat ik een Senior was heb ik ook de kans gekregen om een echt Amerikaans High School diploma te halen.

Op zondagochtend ging ik met de familie naar de kerk. En later op de dag was er jeugdgroep, daar gingen, Tyler, Cass en ik vaak heen. We speelden daar allerlei spelletjes en deden leuke dingen! Ook ben ik met de jeugdgroep van de kerk op een skitrip naar Maryland geweest.

Ik voelde me altijd echt een deel van mijn gastfamilie en hun vriendenclub. Ik heb me er het hele jaar erg thuis gevoeld. De gastfamilie heeft mij veel van de omgeving en ook nog enkele andere staten laten zien.

Ik heb een super jaar gehad. Ik heb heel veel vrienden gemaakt, de taal goed geleerd en vooral genoten van alle typische Amerikaanse dingen zoals:, Homecoming, Thanksgiving, Halloween, Prom en Graduation. Maar ook heb ik genoten van het drukke, dagelijkse Amerikaanse leven: de sportbeleving, het eten, het verkeer, de schoolspirit en de pretparken.

Tijdens mijn high school jaar heb ik ook veel support van mijn familie en vrienden uit Nederland gekregen. Het is voor mij een jaar geweest om nooit te vergeten en ik kan het echt iedereen aanraden.

Groetjes,
Frank van der Vliet

Lees ook het verhaal van Frank zijn ouders, hoe zij het avontuur van hun zoon in Amerika ervaren hebben!

Martijn had het zo naar zijn zin in Nova Scotia dat zijn High School semester verlengde naar een jaar!

Martijn ging met het High School Programma van Travel Active naar de High School in Canada! Lees hier het verhaal van Marijn.

Het was het einde van zomer in 2008. Ik was geslaagd voor de HAVO en had, net zoals vele andere scholieren, geen idee wat te gaan studeren. Ik wilde wat gaan doen waar ik van zou leren. Na enige tijd koos ik ervoor om een jaar iets anders te gaan doen: Ik ging een half jaar naar het buitenland, Canada om precies te zijn.

En dan ben je ineens op weg..
Nou, dan begint zo'n avontuur. De gezonde spanning was aanwezig want ja? Wie gaat er nou naar een onbekend land, relatief onbekende taal en naar mensen die je nog nooit hebt gezien? Hier mogen wij bewijs van spreken niet eens bij een vreemde in de auto te stappen. Maargoed, daar ging ik samen met zeven andere in het vliegtuig naar Canada. Natuurlijk wel wat contact gehad met mijn gastfamilie daar maar het blijft spannend. Net zoals vele andere mensen, had ik een bepaald beeld van Canada: Koud, beren, lange wegen en bossen. Ik kan zeggen, het meeste is waar, maar er zijn ook dingen waar ik van opkeek. Ten eerste was het tot begin november T-shirt weer en er waren gelukkig geen beren. Mijn moeder ook weer opgelucht.

Het begin van een nieuw leventje
In de eerste paar maanden was alles even nog ‘anders': nieuwe mensen, andere omgeving en het hele leven was gewoon totaal niet wat ik gewend was. Relaxeder om het zo maar te noemen. Mijn gast familie was erg aardig en geïnteresseerd. Het voelde alsof ik een tweede familie had. Dit maakte de reis een stuk gemakkelijker voor mij. De school was echt top. Het was een aardig grote school en iedereen kende elkaar omdat de school in een dorp was. Ik ging elke dag met zin naar school en was teleurgesteld als er weer 3m sneeuw gevallen. Dit betekende namelijk dat de school gesloten was. Het was echt heerlijk om door de gangen van de school te lopen, te basketballen en tijd door te brengen met mijn vrienden. Iedereen was gefascineerd door mijn lengte. Ze hadden namelijk nog nooit een jongen van 2.05 meter gezien! Al die aandacht deed mij goed. Zo leerde ik in een snelle tijd veel mensen kennen. Er lag erg veel sneeuw in Nova Scotia en ik had het geluk dat er een skipiste in mijn dorp was dus ik kon elke dag na school gaan skiën!

Een tweede taal vloeiend leren spreken!
Mijn ouders zeggen vaak: oefening baart kunst. Dit geldt ook voor het leren van de taal Engels. Ik had vijf jaar lang Engels gehad op school dus ik dacht dat de taal niet zo'n groot probleem zou worden, maar dat bleek niet zo te zijn. Het verstaan ging prima, maar de correcte zinnen maken was in het begin af en toe nog best lastig. Maar na 4 a 5 weken begin je het allemaal door te krijgen en spreek je gewoon vloeiend Engels. Je droomt, rekent, denkt, lacht en maakt grappen in het Engels, alsof het je moedertaal is geworden. Ik kan je een ding zeggen: dat is echt een heerlijk gevoel.

En toen was het jaar ineens alweer om!
Na een verlenging van nog eens van vijf maanden zat het er weer op voor mij. De tijd was aangebroken om gedag te zeggen en terug te gaan naar Nederland. Ik vond het moeilijk om zo'n fantastische plek gedag te zeggen. Ik heb daar zoveel meegemaakt en gezien. Ook wetende dat ik zo´n tijd niet meer snel ga meemaken. Het was moeilijk om de gevoelens te uiten terug in Nederland. Mijn vrienden konden zich geen voorstelling maken hoe het bijvoorbeeld voelde om in een kano een stuk oceaan over te steken en dan te maken te krijgen met zeehonden en andere dieren rondom je boot. Ik had duidelijk last van een ‘coming-back jetlag'. Dit laat natuurlijk wel zien dat zo'n reis duidelijk wat met een mens doet in een positieve zin. Ik heb een ongelofelijke tijd gehad die echt nooit meer zal vergeten. Deze reis heeft mij goed gedaan: ik ben zelfverzekerder, ik beheers een tweede taal, ik heb internationale vrienden en ik heb herinneringen die ik nooit meer zal vergeten. Ik weet dat zo´n stap niet de makkelijkste stap zal zijn, maar als jij zo´n kans krijgt om naar het buitenland te gaan zou ik die met beide handen aanpakken!

Groeten,

Martijn Spee

Ps: Bekijk ook even mijn filmpje!

Highschool in Canada, het is meer dan ik je kan vertellen!

Mariël vertrok met hetHighschoolprogramma van Travel Activevoor een semester naar Nova Scotia in Canada!

Het zat al een tijdje in mn hoofd, voor een paar maanden naar het buitenland. Het liefst wou ik een High School progamma in een Engelstalig land. Natuurlijk wordt er bij High School gelijk aan de USA gedacht, maar toen mijn ouders na de informatiebijeenkomst thuis kwamen en enthousiast over het programma in Nova Scotia vertelden wist ik dat dat mijn keuze werd.

Na een kleine papierwinkel te hebben ingevuld kreeg ik in december bericht dat ik geplaatst was in de plaats Truro en op een highschool van wel 1700 leerlingen! Mijn gastgezin woonde ongeveer 20 minuten buiten de stad en hadden een dochter van mijn leeftijd die naar dezelfde school ging. Het klonk allemaal super goed en vol enthousiasme stapte ik dan ook op 1 februarihet vliegtuig in. Aangekomen in Halifax werd ik opgewacht en hartelijk verwelkomd in Nova Scotia door mensen van de organisatie en mijn gastvader. Op weg naar huiszag ik al gelijk dat het landschap heel anders was dan in Nederland: wat een ruimte! Gelukkig klikte
het ook meteen erg goed met mijn gastgezin.

Toen was het zover, naar school! Elke dag werd ik opgehaald bij huis met zo'n grote gele schoolbus. Op school kon ik uit heel veel vakken kiezen. Van childcare studies tot journalisme en allerlei soorten geschiedenis, enz, enz. Uiteindelijk heb ik gekozen voor dans, art, Spaans en Engels. De eerste dagen op school waren leuk maar ook spannend. Ik kende natuurlijk nog niemand, behalve mijn gastzusje maar die had allemaal andere vakken. Het duurde dan ook even voordat ik echt mensen leerde kennen omdat de school zo groot was. Maar zo'n grote school heeft als voordeel dat er heel veel activiteiten zijn.

Mijn favoriete bezigheden zijn dans en kunst en daar waren genoeg mogelijkheden voor. Op school was voor ieder wat wils. Ik zat bij Art-Club en heb meegeholpen aan de musical. Buiten school was er een dans-academie waar ik danslessen kon volgen. Ik heb door alle activi-teiten veel mensen leren kennen en heel veel lol gehad.

Naast activiteiten van school organiseerde de organisatie ook van alles voor alle internationale studenten. In het begin kregen we een introductie waarbij we met een hele grote groep gingen skiën. Dat was wel heel grappig want de meesten konden niet skiën! Ook ik heb in Nova Scotia voor het eerst geskied!

Het allerleukste uitstapje vond ik toch wel het River-Raften op de Shubenacenie river. De verschillen tussen eb en vloed daar zijn heel groot waardoor je daar geweldige golven krijgt en je daar dus super kunt raften!

Aan het einde van het jaar was er het bekende High School Prom en Graduation. Bij Prom zie je echt jurken in alle kleuren, soorten en maten. Het is echt een geweldig feest dat we hier niet kennen, maar ik dus nu wel heb meegemaakt! Bij graduation mochten we ook echt gewaad aan en ook de leraren lopen dan in een gewaad. Heel bijzonder om mee te mogen maken.

Zo vlogen de maanden voorbij en voor dat ik het wist was ik weer in Nederland. Mijn gastgezin is als een tweede familie. Ik heb vrienden voor het leven gemaakt en een ervaring die niemand me meer afpakt. Het is meer dan ik je kan vertellen. Dus ik zou zeggen, grijp die kans en dan kun je met eigen ogen zien hoe geweldig Nova Scotia is!

Groetjes Mariël Wolters

Sabrine vertelt over haar Amerikaanse leventje in Wisconsin

Sabrine zit met het High School Programma van Travel Active in de Verenigde Staten waar ze inmiddelsal helemaal is gewend!

Hoi Nederlanders!

Ongelooflijk hoe snel je veramerikaanst. Als dat al een woord is. Ik ben in ieder geval al helemaal gewend! Ik praat Engels, denk Engels, praat over Fahrenheit, ounces, gallons, feet, inches, miles, zing net als alle andere Amerikaanse tieners hard mee met ‘Party in the USA' on the radio, ken het hele Subway-menu uit mijn hoofd (en heb uiteraard mijn favoriet: de Italian BMT on flatbread is een echte aanrader!), gebruik mijn unlimited texting optimaal, weet eindelijk de waarde van alle verschillende dollarmuntjes, ken de schoolyells uit mijn hoofd (deze is het meest gebruikt: Je spelt de letters NEW RICHMOND, en dan: go fight win, go fight win, goooo tigers!) sta iedere morgen tijdens mijn eerste lesuur op, met mijn hand op mijn hart en naar de vlag gericht, zeg ik de pledge, ik heb een echte facebookaccount, weet alles te vinden in Walmart, praat in termen als TP(staat voor toiletpaper, dat gooien ze hier in tuinen van mensen die je niet mag, want het maakt een ontzettende rommel om op te ruimen, rare Amerikanen?!), HP(Harry Potter uiteraard, iedereen hier is helemaal verslaafd) and PB&J (peanut butter and jelly, dat smeren ze hier op brood. Dus ze eten een PB&J-sandwich).

Er zijn ook dingen waar ik nooit aan zal wennen: In pyjama naar school. Alsof ik ooit in mijn pyjama naar school zou gaan? Een hoop kinderen hier doen dat gewoon, omdat ze te lui zijn om zich aan te kleden. Hoe ingewikkeld Amerikaanse kinderen zijn. Luiheid. 3 minuten lopen is te ver, we nemen toch lekker de auto? Porties. En dan vooral de maat. Als small hier al huge is, laat staan wat large dan wel niet is? Zou zo ik nog wel even door kunnen gaan. Maar ach, hoogstwaarschijnlijk vinden Amerikanen ook een miljoen dingen gek als ze naar Nederland komen (waarschijnlijk dat we lopen, fietsen, small small is, je voor school nog wel eens wat moet doen, iedereen altijd klaagt over het weer, we liever koken dan afhalen..). Ik vind het alleen maar interessant om mee te maken.

Alles hier is echt anders, maar echt ontzettend leuk. Afgelopen weekend ben ik bijvoorbeeld naar mijn ‘cabin' geweest, een vakantiehuisje bij een meer in Noord Minnesota. En weet je wat me toen toch overkwam? Het begon te sneeuwen! In begin oktober? Echt superleuk! 2 weken geleden liep ik nog in mijn zomerjurkje over straat, nu heb ik mijn winterjas, Uggs en handschoenen toch maar te voorschijn getoverd. Er is nog niet zo heel veel sneeuw, meer een dun laagje. Maar toch! Over een maandje gaat het snowboardpark vlak bij mijn huis open, dus dan zal er wel wat meer sneeuw liggen. Het schijnt hier in de winter echt bizar te zijn, met temperaturen die wij niet gewend zijn. Een gemiddelde winterdag is -25, of nog kouder. Dat wordt dus nog wel even wennen! En de sneeuw schijnt ook echt gigantisch hoog te zijn. Helemaal mijn ding hier in Wisconsin heb ik al uitgevonden!

Halloween komt ook dichtbij, en schijnt nogal een big deal te zijn. Iedereen gaat helemaal verkleed, en er worden overal Halloween Parties gegeven. De winkels liggen ook vol met Halloween spullen. Ook met Kerstspullen eigenlijk, dus misschien zegt dat niet zo veel. Er zijn een hoop Kerstwinkels open het hele jaar door, erg interessant. Amerikanen weten wel wat winkels zijn, er zijn hier gigantische shopping malls met meer winkels dan ik ooit bij elkaar heb gezien. Of outlet malls, ook super. Gelukkig houdt mijn gastmoeder ook erg van winkelen! En meisjes hier natuurlijk ook.

Mijn gastvader houdt meer van vissen, dus ik, Sabrine die niet-visser, ben afgelopen weekend mee geweest in de boot op jacht naar vis. We hadden best wat gevangen, maar het was superzielig als die arme vis al in de haak gebeten had en ze ‘m dan ook nog eens gingen wegen. Hoppa, weer een haak in z'n mond. Dat ging me soms toch wel een beetje ver, maar ach...Nog even en ik ga op jacht. Ik hou jullie op de hoogte als ik een hert heb doodgeschoten, of iets anders in die richting. Dat zal niet snel gebeuren, aangezien ik jagen ook maar zielig vind. Nou, ik hou jullie in ieder geval in het algemeen op de hoogte van mijn leven hier!

Groetjes vanuit het heerlijke Wisconsin (26° F)